Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Często wydaje się, że umowa zlecenie lub umowa o pracę to dobre rozwiązanie przy zatrudnianiu scenografa na plan filmowy, ale w praktyce branżowej – i tak wynika też z przepisów – nie są to najlepsze opcje. Umowa zlecenie dotyczy wykonywania określonych czynności, a nie uzyskania konkretnego rezultatu, jakim jest dzieło scenografa do filmu. Praca scenografa nie polega na powtarzalnych zadaniach czy trwającym nadzorze, tylko na stworzeniu oryginalnej, jednorazowej scenografii – to jest typowy przykład dzieła w rozumieniu prawa. Umowa o pracę na czas określony czy nieokreślony także nie pasuje do tej sytuacji, bo wiąże się z podporządkowaniem pracownika pracodawcy i stałym, codziennym wykonywaniem obowiązków, a przecież praca scenografa jest projektowa i kończy się z chwilą zakończenia filmu. Zresztą, w praktyce filmowej bardzo rzadko zatrudnia się ludzi na etaty, bo produkcje mają swój cykl życia i większość osób angażuje się tylko na czas trwania konkretnego projektu. Typowym błędem jest myślenie, że każda umowa daje podobne prawa i obowiązki – a w rzeczywistości wybór niewłaściwej formy może prowadzić do problemów z rozliczeniami czy przenoszeniem praw autorskich. Moim zdaniem szczególnie ważne jest to ostatnie: tylko w umowie o dzieło łatwo zapisać, kto i na jakich warunkach może korzystać ze scenografii. Dlatego jeśli chodzi o współpracę ze scenografem przy filmie fabularnym, to umowa o dzieło jest zdecydowanie najbardziej logicznym i praktycznym wyborem.