Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Często można się spotkać z przekonaniem, że do zapisu audycji TV nadaje się praktycznie każda kaseta wideo o wyższych parametrach, ale niestety rzeczywistość jest trochę bardziej skomplikowana. SVHS to co prawda udoskonalony wariant popularnych kaset VHS, ale nawet w wersji „Super”, ten format nigdy nie był akceptowany w profesjonalnej telewizji – głównie przez ograniczenia w rozdzielczości (SD) i stabilności sygnału. Z mojego doświadczenia wynika, że SVHS służył raczej do zadań edukacyjnych i prostych archiwów domowych. SuperDV oraz SVDVcam brzmią nowocześnie, ale te nazwy są mylące lub wręcz nieprawidłowe – w praktyce nie funkcjonowały jako uznane standardy w telewizyjnej produkcji profesjonalnej. Muszę przyznać, że wśród młodszych realizatorów pojawia się czasem przekonanie, że każda „super cyfrowa” kaseta będzie wystarczająca, lecz to tylko pozory – nie każda technologia cyfrowa zapewnia jakość, stabilność i kompatybilność wymaganą na rynku broadcastowym. Branża telewizyjna przez lata wypracowała szereg restrykcyjnych norm dotyczących nagrań do emisji, gdzie wymogi jakościowe wykluczają zarówno formaty konsumenckie, jak i półprofesjonalne. Typowym błędem jest też wybieranie kaset tylko na podstawie ich dostępności lub ceny, a nie rzeczywistych parametrów technicznych czy kompatybilności z profesjonalnymi magnetowidami i systemami postprodukcyjnymi. Podsumowując, dla telewizji – szczególnie w środowisku HD – jedynym słusznym wyborem z podanych jest HDCAM, bo zapewnia jakość obrazu, bezpieczeństwo archiwizacji oraz pełną zgodność ze standardami branżowymi. Wybieranie innych, myląco brzmiących lub przestarzałych rozwiązań prowadzi zwykle do problemów technicznych i braku akceptacji przez stacje tv.