Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Wielu początkujących filmowców zakłada, że playbacki można nagrać w trakcie montażu lub po zgraniu dźwięku, bo wtedy mają już wszystkie materiały i „będzie można coś dopasować”. W rzeczywistości to zupełnie odwrotne podejście niż przyjęte standardy w filmie. Playback to tak naprawdę podkład dźwiękowy, do którego aktorzy muszą się zsynchronizować podczas realizacji zdjęć. Jeśli zabraknie tego elementu na etapie zdjęciowym, aktorzy nie będą w stanie wiarygodnie oddać ruchu ust czy gestów zgodnych z muzyką lub innymi dźwiękami. Próby dorabiania playbacku po montażu czy po zgraniu dźwięku kończą się najczęściej niepotrzebnym chaosem, a jakość synchronizacji jest wtedy bardzo niska. Podobnie błędne jest przekonanie, że playbacki nagrywa się w trakcie nagrania muzyki – wtedy powstaje materiał do dalszej obróbki, ale playback, który służy do zdjęć, powinien być już skończonym podkładem, na którym nie dokonuje się dalszych zmian. Cała branża filmowa bazuje na tym, że elementy synchronizowane audio-wideo przygotowuje się z wyprzedzeniem właśnie po to, by nie generować zbędnych problemów technicznych podczas zdjęć i postprodukcji. Takie myślenie o playbackach wynika często z braku doświadczenia lub niewłaściwego rozumienia procesu produkcji filmowej. Osobiście widziałem już przypadki, gdzie ktoś próbował „doganiać” dźwięk do obrazu na końcowych etapach – zawsze kończyło się to niepotrzebnymi poprawkami, a efekt był daleki od profesjonalizmu. Dobre praktyki podkreślają, że porządek i planowanie playbacków przed zdjęciami to nie tylko kwestia wygody, ale wręcz fundament profesjonalnego workflow w filmie.