Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Wydaje się, że sporo osób zakłada, iż imitator dźwięku może być zaangażowany praktycznie na każdym etapie produkcji audio, ale to prowadzi do kilku istotnych nieporozumień. Przede wszystkim – zlecenie nagrania efektów po zgraniu ścieżek dźwiękowych jest już za późno, bo zgranie to proces finalnego miksowania wszystkich dźwięków. Jeśli efekty nie zostaną dograne wcześniej, nie ma jak ich odpowiednio wkomponować w całość i mogą się po prostu nie pojawić w finalnym miksie albo zabrzmieć sztucznie czy nieadekwatnie do obrazu. Z kolei próba nagrywania efektów synchronicznych i niesynchronicznych bezpośrednio na planie razem z dialogami to raczej domena dokumentu lub bardzo prostych produkcji, ale w fabule jest po prostu niepraktyczna – mikrofony łapią wtedy zbyt dużo niepożądanych dźwięków, a precyzja wykonania efektów bywa wtedy wręcz niemożliwa. Jeszcze inny błąd myślowy to założenie, że efekty dźwiękowe tworzy się na etapie komponowania muzyki – to kompletnie inne procesy, realizowane przez inne osoby. Kompozytor jest od muzyki, imitator od efektów. W branży filmowej istotne jest, by wszystkie elementy ścieżki dźwiękowej były dostępne przed rozpoczęciem finalnego zgrania, gdyż tylko wtedy można uzyskać profesjonalnie brzmiący miks. Często na etapie testów dźwiękowych okazuje się, że nawet drobny efekt – jak szelest kurtki czy krok po płytkach – ma ogromne znaczenie dla realizmu całej sceny. Brak takiej warstwy przed zgraniem skutkuje słabą jakością finalnego produktu. Tak więc najlepszą i najczęściej stosowaną praktyką jest wcześniejsze przygotowanie efektów z imitacji, by potem móc nimi swobodnie zarządzać podczas ostatecznego miksowania filmu.