Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Wiele osób myli dokumentację produkcji filmowej z jej formalną stroną – i to wcale nie jest takie dziwne, bo tych papierów jest cała masa, a ich nazwy brzmią podobnie. Raporty sekretarki planu, listy montażowe czy spisy dublerów i kaskaderów to ważna część dokumentacji procesu produkcji, ale one nie trafiają do metryki filmu. Raporty sekretarki planu służą raczej do kontroli przebiegu zdjęć, synchronizacji ujęć, ewidencjonowania czasu pracy – to typowe dokumenty planu zdjęciowego, przydatne głównie kierownikowi produkcji oraz reżyserowi. Listy montażowe z kolei to narzędzie montażysty – na ich podstawie składa się film w całość, segment po segmencie, ale nie mają one znaczenia przy dokumentacji praw autorskich czy eksploatacyjnych. Spis dublerów i kaskaderów faktycznie jest tworzony, ale głównie ze względu na kwestie ubezpieczeniowe, bezpieczeństwo na planie oraz ewentualną identyfikację osób, które występowały w ryzykownych scenach. Natomiast metryka filmu to dokument o zupełnie innym charakterze – jej podstawowym zadaniem jest rejestracja wszystkich elementów utworu, które mogą być przedmiotem praw autorskich, czyli m.in. wykazu utworów muzycznych, literackich czy graficznych. Najczęściej pomyłka polega na tym, że myli się dokumentację produkcyjną (potrzebną na bieżąco na planie) z dokumentacją formalnoprawną, która jest konieczna do eksploatacji filmu. Metryka nie służy do celów produkcyjnych, tylko zabezpiecza interesy producenta i pozwala filmowi funkcjonować zgodnie z przepisami prawa w obrocie rynkowym. Praktyka pokazuje, że bez prawidłowo prowadzonej metryki film nie może być legalnie wyświetlany, a w razie kontroli każdy błąd czy brak informacji o wykorzystanych utworach prowadzi do poważnych konsekwencji finansowych i prawnych.