Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Wiele osób myli plan zaopatrzenia w rekwizyty z innymi dokumentami używanymi na planie filmowym lub w teatrze, jak chociażby listy rekwizytów artystycznych, opisy scen, czy nawet techniczne karty rekwizytów. Jednak plan zaopatrzenia, jak sama nazwa wskazuje, skupia się na bardzo praktycznych aspektach: ile rekwizytów potrzeba oraz skąd konkretnie mają one zostać pozyskane. Przypisywanie nazwisk aktorów do konkretnych rekwizytów czy opisywanie sposobu ich użycia może być przydatne, ale te dane zwykle znajdują się w innych materiałach roboczych, np. scenariuszach, breakdownach czy harmonogramach prób. Ujęcie w planie zaopatrzenia danych technicznych rekwizytów czy nawet szczegółowych nazw nie jest błędem, natomiast nie jest to najważniejszy aspekt tego dokumentu – takie informacje znalazłyby się raczej w kartach technicznych albo opisach dla scenografa. Moim zdaniem, głównym problemem jest mylenie celu planu zaopatrzenia z innymi zadaniami działu rekwizytów: nie chodzi tu o śledzenie, kto, jak i kiedy używa danego przedmiotu, tylko o to, by każdy rekwizyt był na czas i w odpowiedniej ilości. Częstym błędem jest również skupianie się wyłącznie na nazwach i wyglądzie rekwizytów – to oczywiście ważne, ale bez informacji o źródłach ich pozyskania i ilości, cała logistyka się sypie. Branża uczy, że najwięcej problemów wynika właśnie z niedoszacowania zapotrzebowania lub braku informacji o dostępności. W praktyce osoba odpowiedzialna za rekwizyty często w ostatniej chwili odkrywa, że czegoś brakuje, bo plan był niepełny lub błędny – a przecież da się tego uniknąć przez jasne określenie ilości i źródeł. Ostatecznie, skuteczny plan zaopatrzenia to taki, który pozwala zapanować nad całym procesem logistycznym bez zbędnych niespodzianek na planie.