Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Przygotowanie do postsynchronów jest dość skomplikowane i wymaga, żeby dobrze wiedzieć, jakie materiały są w ogóle potrzebne. Taśma z playbackami, mimo że się jej używa, nie wystarczy do porządnych postsynchronów. Playbacki to tak naprawdę nagrania dźwięków, które lecą podczas kręcenia, ale nie mają w sobie rzeczywistych dialogów aktorów, a to właśnie one są kluczowe w późniejszej synchronizacji. Zresztą, kopia robocza z muzyką, mimo że czasem się przydaje, w kontekście postsynchronów nie wiele wnosi, bo nie ma tam dialogów. Właściwe podejście do tego tematu powinno też brać pod uwagę, że taśmy ze zmiksowanymi ścieżkami to efekt końcowy, a nie materiał do realizacji. Dużym błędem jest myślenie, że wystarczą tylko jakieś dźwięki, które nie oddają tego, co mówią aktorzy. Żeby dobrze przeprowadzić postsynchrony, trzeba mieć nagrania dialogów z planu, bo one są kluczowe do prawidłowej synchronizacji z obrazem. Bez tej wiedzy mogą się pojawić spore problemy w postprodukcji, jak brak spójności w narracji czy zawód widzów związany z jakością dźwięku.