Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Kasety VHS, choć powszechnie znane, były przeznaczone głównie do użytku domowego i amatorskiego, więc ich jakość analogowa, niezawodność oraz techniczne parametry nie spełniają wymagań profesjonalnej produkcji telewizyjnej. VHS nie zapewnia odpowiedniego odwzorowania kolorów ani stabilności sygnału – często występują zakłócenia, co w środowisku broadcastowym jest nie do zaakceptowania. Z kolei negatyw obrazu to nośnik typowo filmowy, wykorzystywany w kinie, gdzie materiał światłoczuły rejestruje obraz do dalszej obróbki laboratoryjnej, a nie do bezpośredniej emisji telewizyjnej – w telewizji z negatywu raczej się nie korzysta, chyba że chodzi o bardzo wyjątkowe projekty archiwalne czy transfer filmowy. Nośnik reversal intermediate to jeszcze inna bajka, bo służy z reguły do kopii pośrednich przy transferach filmowych lub cyfrowych, ale na pewno nie jest bezpośrednim standardem zabezpieczania materiału telewizyjnego. Moim zdaniem często myli się typ nośnika z jego przeznaczeniem – stąd popularne pomyłki, że jeśli coś rejestruje obraz, to nadaje się do wszystkiego. W rzeczywistości dobór nośnika zależy od specyfiki produkcji: do telewizji utrwalił się BetaCam, bo gwarantuje stabilność, jakość i łatwość integracji z systemami montażowymi. Dobre praktyki branżowe nakazują używać formatów standaryzowanych pod kątem emisji TV, a BetaCam jest tu praktycznie synonimem profesjonalizmu. Pozostałe nośniki pełnią inne, bardzo konkretne role, ale nie są przeznaczone do zabezpieczania materiału telewizyjnego zgodnie z wymaganiami stacji i archiwów.