Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Zdarza się, że osoby dopiero zaczynające przygodę z produkcją filmową mylą materiały potrzebne do postsynchronów z innymi dokumentami lub nagraniami. Scenariusz filmu to oczywiście podstawa całego projektu, ale w procesie postsynchronizacji nie ma kluczowego znaczenia – bo aktorzy nie nagrywają kwestii na ślepo, ale na podstawie tego, co naprawdę padło na planie, z zachowaniem autentycznego rytmu i emocji. Taśma robocza obrazu jest bardzo ważna przy montażu, bo na niej bazuje cały skład wizualny filmu, ale do nagrań postsynchronów nie wystarczy sama „niema” wersja filmu – potrzebny jest dźwięk, na którym słychać prawdziwe, już wypowiedziane kwestie. Playbacki nagrane przez aktorów na planie to coś zupełnie innego – stosuje się je raczej przy teledyskach czy musicalach, gdzie aktorzy udają śpiew do nagranej wcześniej ścieżki. W filmie fabularnym taki playback nie ma znaczenia przy postsynchronach dialogowych, bo tam liczy się autentyczność mowy z planu. Najczęstszym błędem jest przekonanie, że można po prostu przeczytać tekst na nowo lub podłożyć go pod ruchy ust z montażu wideo – w rzeczywistości to się kompletnie nie sprawdza. Bez nagrania dialogów z planu, nawet najlepszy aktor nie zreprodukuje idealnie tych samych emocji i intonacji. Dobre praktyki jasno mówią: postsynchrony przygotowuje się zawsze z użyciem tej oryginalnej taśmy dialogowej, nawet jeśli jakościowo nie jest perfekcyjna. To właśnie ona daje szansę na naturalność i precyzję synchronizacji podczas nagrań studyjnych.