Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Wydaje mi się, że to pytanie często sprawia trudność, bo wiele osób myli koszty związane z całością produkcji telewizyjnej z tym, co należy ściśle do sfery redakcyjnej. Wynajem obiektów, owszem, jest ważnym elementem budżetu, ale to kategoria kosztów logistycznych lub technicznych – obejmuje studia, plany zdjęciowe, przestrzenie do realizacji programu, lecz nie dotyczy przygotowania treści informacyjnej w sensie merytorycznym. Nabycie praw autorskich z kolei jest typowe zwłaszcza dla rozrywki, filmów lub publicystyki – chodzi o prawa do emisji materiałów zewnętrznych, fragmentów filmów, muzyki itp. Te wydatki nie są klasyfikowane jako koszty redakcyjne, bo nie wynikają z pracy redakcyjnej, tylko z konieczności legalnego użycia cudzych treści. Zakup środków inscenizacyjnych (np. rekwizytów, kostiumów, dekoracji) to domena produkcji fabularnej lub rozrywkowej; w audycji informacyjnej praktycznie nie ma potrzeby ich stosować, a jeśli już, to stanowią marginalny element, daleki od redakcyjnego rdzenia przedsięwzięcia. Często powodem wyboru tych opcji jest mylne przekonanie, że wszystko, co pojawia się na planie, automatycznie jest kosztem redakcyjnym. W praktyce jednak w telewizji rozróżnia się bardzo precyzyjnie różne grupy kosztów, zgodnie z zasadami budżetowania produkcji i standardami np. Narodowego Instytutu Audiowizualnego. Redakcja to przede wszystkim zespół ludzi opracowujących newsy, a więc ich wynagrodzenia są tutaj kluczowe. Taka klasyfikacja kosztów pozwala potem lepiej kontrolować wydatki i analizować efektywność całej działalności redakcji. Rozdzielenie tych kategorii ma olbrzymie znaczenie nie tylko księgowe, ale i organizacyjne.