Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

Wielu osobom postprodukcja kojarzy się trochę ogólnie z „końcem pracy nad filmem”, ale często mylą się co do tego, jakie czynności faktycznie wykonywane są na tym etapie. Pisanie treatmentu, czyli szczegółowego streszczenia pomysłu i przebiegu filmu, to zadanie typowe dla fazy preprodukcji albo rozwijania projektu – zanim jeszcze zacznie się cokolwiek kręcić. Treatment służy bardziej do przedstawienia koncepcji producentom, inwestorom czy członkom ekipy. W żadnym wypadku nie jest to zadanie do zrobienia po zdjęciach, kiedy już trwa montaż czy prace dźwiękowe. Podobnie nagrywanie play-backów, czyli ścieżek muzycznych do odtwarzania na planie (np. aktor śpiewa do wcześniej nagranej piosenki), jest przygotowywane jeszcze przed lub w trakcie produkcji, a nie później. W tej fazie kluczowe są inne działania, jak choćby korekcja barwna, udźwiękowienie, montaż czy właśnie postsynchrony, o których była mowa wcześniej. Zakup nośników obrazu też jest działaniem technicznym, które zwykle wykonuje się na początku produkcji – trzeba mieć na czym nagrywać – a nie po wszystkim. To jeden z tych błędów myślowych, które wynikają z nieznajomości przebiegu procesu produkcji filmowej: wydaje się, że wszystko, co nie jest kręceniem scen, to już postprodukcja. W praktyce, każda faza ma swoje bardzo konkretne zadania i odpowiedzialności. Postprodukcja to etap, w którym materiał filmowy jest już zarejestrowany, a cała energia idzie w montaż, udźwiękowienie, efekty czy poprawki dźwiękowe, takie jak postsynchrony, czyli dogrywanie dialogów. Jeśli myśli się o treatmentach czy play-backach w tej fazie, łatwo można przeoczyć, co naprawdę decyduje o jakości końcowego materiału. Warto rozumieć tę strukturę pracy, żeby nie popełniać typowych błędów organizacyjnych na planie czy w studiu.