Kwalifikacja: AUD.01 - Przygotowanie i organizacja produkcji audiowizualnej

W pracy nad zwiastunem filmu na bazie już istniejącego materiału roboczego, łatwo pomylić prawidłowe podejście z innymi działaniami związanymi z produkcją filmową. Często spotykam się ze skojarzeniem, że potrzeba dokrętek zdjęciowych – czyli dodatkowych ujęć – jednak w praktyce to rozwiązanie stosuje się głównie wtedy, gdy w materiale brakuje istotnych scen lub coś poszło nie tak podczas pierwotnych zdjęć. Przy zwiastunie, w większości przypadków bazuje się na tym, co już zostało nakręcone, bo chodzi o szybkie przygotowanie skrótowej wersji promującej film. Sala synchronizacyjna natomiast to miejsce, gdzie wykonuje się zsynchronizowanie obrazu z dźwiękiem, co ma znaczenie na etapie końcowej postprodukcji całego filmu, ale nie jest niezbędne dla montażu zwiastuna – tu liczy się wybór ujęć i kreatywność, a nie pełna synchronizacja, bo dźwięk w zwiastunie bardzo często miksuje się specjalnie pod kątem tej formy. Z kolei wkopiowanie z kopii wzorcowej to proces kopiowania materiału ze wzorcowej, finalnej wersji filmu, stosowany najczęściej przy przygotowaniu dystrybucji lub wersji archiwalnych. W przypadku zwiastuna startuje się z surowych materiałów, by mieć jak największą elastyczność montażową i ewentualnie zmodyfikować narrację pod kątem promocji. Moim zdaniem najczęstszy błąd myślowy polega tu na skracaniu ścieżki – zakłada się, że zwiastun powstaje po zakończeniu całej postprodukcji, co branżowo rzadko ma miejsce. Praktyka pokazuje, że zwiastuny często są montowane z materiałów jeszcze przed korekcją barwną czy końcowym masteringiem dźwięku, bo liczy się szybka reakcja na potrzeby marketingowe. Warto pamiętać, że prawdziwa wartość powstaje właśnie w montażu filmowym, gdzie z setek minut materiału wybiera się te kilkadziesiąt sekund, które mają przyciągnąć widza.