Dogoterapia, czyli terapia wspomagana zwierzętami, jest szczególnie skuteczna w pracy z dziećmi z zespołem Downa i innymi rodzajami niepełnosprawności. Przede wszystkim, kontakt z psami może pomóc w rozwijaniu umiejętności społecznych i emocjonalnych, co jest kluczowe w przypadku dzieci z trudnościami w relacjach międzyludzkich. Psy są doskonałymi towarzyszami, które mogą zredukować lęk i stres, a także zwiększyć poczucie bezpieczeństwa. Przykłady zastosowania dogoterapii obejmują sesje, w których dziecko uczy się opiekować psem, co nie tylko poprawia umiejętności interpersonalne, ale także rozwija empatię. W kontekście dzieci zamkniętych w sobie lub wykazujących agresywne zachowania, obecność psa może działać kojąco, co potwierdzają liczne badania podkreślające terapeutyczne właściwości interakcji z zwierzętami. Dogoterapia jest zgodna z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej i rehabilitacji, które zwracają uwagę na holistyczne podejście do rozwoju dziecka.
Terapia reminiscencyjna skupia się na przypominaniu i odtwarzaniu wspomnień, co w przypadku 10-letniej dziewczynki z zespołem Downa i znacznym stopniem niepełnosprawności intelektualnej może być mało skuteczne. Dzieci z tymi wyzwaniami często nie mają rozwiniętej zdolności do refleksji nad przeszłością w sposób, który umożliwiłby im korzyści z tego rodzaju terapii. Ergoterapia, choć ma na celu poprawę funkcji fizycznych i umiejętności życiowych poprzez działania praktyczne, nie wykorzystuje w pełni potencjału emocjonalnego, który może wynikać z interakcji ze zwierzętami. Z kolei hortikuloterapia, terapia ogrodnicza, może także przynieść korzyści, ale nie ułatwia bezpośrednich interakcji społecznych, które są kluczowe dla dziewczynki z opisanymi trudnościami. W przypadku dzieci z zespołem Downa istotne jest stawianie na metody, które łączą działanie terapeutyczne z emocjonalnym wsparciem, a dogoterapia oferuje unikalne korzyści w zakresie budowania więzi, zaufania oraz komunikacji, co jest niezbędne dla ich rozwoju. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze podejścia terapeutycznego brać pod uwagę konkretne potrzeby i preferencje dziecka, aby maksymalizować efekty terapii.