Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jaka forma aktywności terapeutycznej jest wskazana dla 14-letniej podopiecznej z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, która jest nieśmiała, ale wykazuje dużą aktywność ruchową?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zajęcia ruchowe przy muzyce oraz ludoterapia są doskonałym wyborem dla 14-letniej podopiecznej z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, ze względu na ich wieloaspektowe korzyści. Ruch przy muzyce sprzyja rozwijaniu koordynacji ruchowej, poprawia samopoczucie emocjonalne oraz stymuluje rozwój społeczny poprzez interakcje z innymi uczestnikami. Ludoterapia, z kolei, wykorzystuje zabawę jako narzędzie terapeutyczne, co jest szczególnie istotne w pracy z dziećmi i młodzieżą. Pomaga w rozwijaniu umiejętności społecznych, wyrażaniu emocji oraz radzeniu sobie z trudnościami. Te formy terapii są zgodne z zasadami podejścia holistycznego, które uwzględnia różne aspekty rozwoju dziecka, w tym fizyczny, emocjonalny i społeczny. Przykładowo, zajęcia ruchowe mogą obejmować taniec, gry zespołowe czy ćwiczenia rytmiczne, co sprzyja integracji grupowej i wzmocnieniu więzi między uczestnikami. Wprowadzenie elementów muzycznych do aktywności fizycznej wzbogaca doświadczenie terapeutyczne, czyniąc je bardziej atrakcyjnym dla dzieci i młodzieży, co pozwala na lepszą motywację i zaangażowanie w proces terapeutyczny.
Zarówno wyplatanie makram, biblioterapia czynna, projekcja filmów, zabawy konstrukcyjne, papieroplastyka, jak i muzykoterapia bierna to formy zajęć, które, mimo że mogą być wartościowe w niektórych kontekstach, nie są najlepiej dopasowane do potrzeb 14-letniej podopiecznej z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną. Wyplatanie makram i papieroplastyka, choć rozwijają zdolności manualne i kreatywność, mogą nie wystarczyć, aby w pełni zaspokoić potrzeby rozwojowe dziecka, które potrzebuje aktywności fizycznej i społecznych interakcji. Zajęcia te są często indywidualne, co może prowadzić do izolacji i nie sprzyja rozwojowi umiejętności współpracy oraz komunikacji z rówieśnikami. Biblioterapia czynna, mimo że ma swoje zalety, polega na pracy z tekstem i interpretacji literackiej, co dla nieśmiałej osoby może być dodatkowym źródłem stresu. Projekcja filmów również nie angażuje aktywnie uczestników, co jest kluczowe w pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami. Z kolei muzykoterapia bierna ogranicza aktywne uczestnictwo, co w przypadku energicznej i ruchliwej podopiecznej nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Wybór odpowiednich form zajęć powinien opierać się na zrozumieniu potrzeb i zainteresowań dziecka, a w tym przypadku koncentrowanie się na zajęciach ruchowych i ludoterapii daje znacznie lepsze możliwości rozwojowe.