Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
30-letnia osoba z niepełnosprawnością intelektualną poprzez swoje zachowanie oczekuje od asystenta uznania jej decyzji dotyczących codziennego rytmu dnia i form spędzania czasu wolnego. Jaką potrzebę wyraża ta osoba?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "Akceptacji" jest prawidłowa, ponieważ zachowanie podopiecznego wskazuje na jego potrzebę uzyskania uznania i akceptacji dla podejmowanych przez niego decyzji dotyczących codziennego życia. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często dążą do samodzielności i chcą, aby ich wybory były szanowane, co jest kluczowe w kontekście ich rozwoju osobistego. Wspierając taką akceptację, asystenci mogą pomóc w budowaniu poczucia wartości i tożsamości podopiecznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Przykładowo, umożliwienie podopiecznemu wyboru aktywności w czasie wolnym lub ustalenie rytmu dnia z jego udziałem, nie tylko wspiera jego autonomię, ale także pomaga rozwijać umiejętności podejmowania decyzji. Z perspektywy teorii Maslowa, potrzeba akceptacji i przynależności jest fundamentalna dla rozwoju psychicznego, co podkreśla znaczenie włączania podopiecznych w procesy decyzyjne.
Wybór odpowiedzi "Kontaktu" jest mylący, gdyż potrzeba kontaktu odnosi się do pragnienia relacji międzyludzkich oraz interakcji społecznych. Chociaż osoba z niepełnosprawnością intelektualną może pragnąć nawiązać kontakt z innymi, to w kontekście tego pytania jej zachowanie dotyczy bardziej potrzeby uznania własnych wyborów i decyzji, co niekoniecznie wiąże się z bezpośrednią interakcją. Odpowiedź "Prestiżu" również nie jest adekwatna, ponieważ potrzeba prestiżu koncentruje się na uznaniu w społeczeństwie i sukcesie, a nie na akceptacji indywidualnych wyborów. Osoba z niepełnosprawnością intelektualną może nie być w stanie w pełni zrozumieć lub dążyć do osiągnięcia prestiżu, ale może pragnąć, aby jej codzienne decyzje były szanowane i uznawane. Odpowiedź "Miłości" wskazuje na emocjonalną więź, jednak w tym kontekście nie chodzi o ogólną potrzebę miłości, ale o specyficzne uznanie swoich wyborów. Właściwe rozumienie tych potrzeb wymaga zrozumienia osobistych motywacji osób z niepełnosprawnościami oraz ich kontekstu społecznego, co jest kluczowe w pracy asystenckiej. Warto zatem zwrócić uwagę na różnicę między różnymi typami potrzeb w pracy z osobami z niepełnosprawnościami intelektualnymi, aby skutecznie wspierać ich w dążeniu do samodzielności i akceptacji.