Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
40-letniej kobiecie z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym, w celu doskonalenia umiejętności społeczno-zawodowych, asystent powinien zaproponować skorzystanie z oferty zajęć
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Warsztaty terapii zajęciowej (WTZ) są dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością intelektualną, co czyni je idealnym miejscem dla 40-letniej kobiety z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. WTZ oferują różnorodne programy mające na celu rozwijanie umiejętności społecznych i zawodowych, co sprzyja integracji społecznej oraz zwiększa szanse na zatrudnienie. Uczestnicy mają możliwość pracy w grupach, co rozwija umiejętności interpersonalne, a także uczy współpracy i komunikacji. Przykłady zajęć w WTZ obejmują warsztaty plastyczne, kulinarne czy rękodzielnicze, które nie tylko rozwijają zdolności manualne, ale także pozwalają na naukę zarządzania czasem i odpowiedzialnością. W kontekście standardów branżowych, WTZ są zgodne z Ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób z niepełnosprawnościami, co zapewnia ich wysoką jakość i adekwatność do potrzeb uczestników.
Klub seniora, zakład rehabilitacji leczniczej oraz zakład opiekuńczo-leczniczy, mimo że mogą oferować różne formy wsparcia, nie są odpowiednimi miejscami dla osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, która potrzebuje doskonalenia umiejętności społeczno-zawodowych. Klub seniora jest ukierunkowany na osoby starsze, skupia się na integracji oraz aktywności społecznej w późniejszym wieku, co nie odpowiada potrzebom młodszej kobiety z niepełnosprawnością intelektualną. Zakład rehabilitacji leczniczej koncentruje się na fizycznym przywracaniu sprawności, co nie uwzględnia aspektów rozwoju społecznego ani zawodowego. Z kolei zakład opiekuńczo-leczniczy jest instytucją nastawioną na zapewnianie opieki nad osobami wymagającymi wsparcia w codziennym życiu, a nie na rozwój ich umiejętności. Wybór niewłaściwej opcji może prowadzić do braku postępu w rozwoju umiejętności, co utrudni integrację społeczną i zawodową. Osoby pracujące z osobami z niepełnosprawnościami powinny kierować się zasadą, że oferta musi być dostosowana do ich indywidualnych potrzeb, co w przypadku omawianej kobiety najlepiej realizują właśnie warsztaty terapii zajęciowej, które łączą aspekty praktyczne z edukacyjnymi.