Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jakie zajęcia powinien zaproponować asystent 47-letniej podopiecznej z wrzodziejącym zapaleniem jelit, która interesuje się fotografią, śpiewem i spektaklami teatralnymi, aby kreatywnie spędziła czas wolny?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Arteterapia to forma terapii, która wykorzystuje różne formy sztuki, takie jak malarstwo, rysunek, muzyka czy teatr, jako narzędzia do wyrażania emocji, rozwijania umiejętności psychospołecznych oraz wspierania procesu zdrowienia. W przypadku podopiecznej z wrzodziejącym zapaleniem jelit, która ma zainteresowania związane z fotografią, śpiewem i teatrem, arteterapia stanowi idealne podejście do organizacji jej czasu wolnego. Zajęcia z arteterapii mogą obejmować warsztaty związane z fotografowaniem, gdzie pacjentka mogłaby eksplorować swoją kreatywność i wyrażać siebie poprzez obraz. Muzyka i śpiew mogą być wykorzystywane do pracy nad emocjami, co jest szczególnie ważne w kontekście choroby przewlekłej, jaką jest wrzodziejące zapalenie jelit. Teatr z kolei może angażować pacjentkę w działania grupowe, co sprzyja integracji społecznej i rozwijaniu umiejętności interpersonalnych. Takie podejście jest zgodne z zasadami pracy w rehabilitacji społecznej i medycznej, które podkreślają znaczenie holistycznego traktowania pacjenta oraz dostosowywania terapii do jego indywidualnych zainteresowań i potrzeb.
Zarządzanie czasem wolnym pacjentów z przewlekłymi schorzeniami wymaga zastosowania odpowiednich technik terapeutycznych. Talasoterapia, skoncentrowana na wykorzystaniu wody morskiej i jej właściwości zdrowotnych, może nie być odpowiednia dla pacjentki z wrzodziejącym zapaleniem jelit. Choć może przynosić korzyści w kontekście ogólnych problemów zdrowotnych, nie adresuje bezpośrednio emocjonalnych i psychospołecznych potrzeb pacjentki, które są kluczowe w terapii. Ergoterapia, mająca na celu wspieranie pacjentów w wykonywaniu codziennych czynności, również nie wpisuje się w zainteresowania i preferencje podopiecznej, która ceni sobie aktywności artystyczne. Z kolei hortikuloterapia, polegająca na angażowaniu pacjentów w prace ogrodnicze, choć wartościowa, może nie odpowiadać na potrzeby emocjonalne pacjentki związane z jej zainteresowaniami artystycznymi. Użycie tych metod może prowadzić do sytuacji, w których pacjentka nie czuje się zaangażowana ani zmotywowana do uczestnictwa w zajęciach. Kluczowe jest, aby terapie były zindywidualizowane, uwzględniając osobiste zainteresowania oraz preferencje pacjentów, co jest fundamentem skutecznej rehabilitacji i wsparcia w zdrowieniu.