Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej

Zlecanie pielęgniarce środowiskowej podawania insuliny mogłoby wydawać się praktycznym rozwiązaniem, lecz w rzeczywistości nie eliminuje to problemu z samodzielnym ustawianiem dawki przez podopiecznego. Kluczowym aspektem opieki nad osobami z cukrzycą jest ich aktywne uczestnictwo w leczeniu, co oznacza, że nawet jeśli insulina byłaby podawana przez pielęgniarkę, podopieczny wciąż musiałby znać i rozumieć zasady dawkowania oraz odpowiedzi organizmu na insulinę. Zlecanie tego typu działań może prowadzić do uzależnienia pacjenta od zewnętrznej pomocy, co jest sprzeczne z celami samodzielności w zarządzaniu cukrzycą. Osobiste podawanie insuliny przez asystenta także nie jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ ogranicza samodzielność pacjenta. Zamiast tego, asystent powinien wykazać się umiejętnością wspierania podopiecznego w nauce samodzielnego podawania insuliny. Co więcej, zaproponowanie przyjmowania doustnych leków przeciwcukrzycowych w przypadku pacjenta z cukrzycą typu 1 jest nieodpowiednie, ponieważ ta forma leczenia nie jest skuteczna w tej chorobie, która wymaga insuliny. W każdym przypadku kluczowe jest zrozumienie, że leczenie cukrzycy powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, a przemyślane podejście do edukacji i wsparcia jest niezbędne dla poprawy jakości życia i zdrowia pacjentów.