Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jak powinien postępować asystent podczas spaceru z osobą niewidomą, która nie używa białej laski, aby zapewnić jej bezpieczeństwo?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź, która polega na tym, aby podopieczna trzymała asystenta pod rękę, jest poprawna z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, taka forma wsparcia zapewnia osobie niewidomej poczucie bezpieczeństwa i stabilności podczas poruszania się w przestrzeni publicznej. Współpraca ta pozwala asystentowi na dostosowanie tempa chodu do potrzeb podopiecznej, co jest istotne w przypadku różnorodnych przeszkód, z którymi można się spotkać na drodze, takich jak schody czy nierówności terenu. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi pracy z osobami z niepełnosprawnościami wzrokowymi, kluczowe jest, aby asystent nie tylko prowadził, ale również był w stanie odpowiednio reagować na sygnały wysyłane przez podopieczną. Dzięki temu, osoba niewidoma ma możliwość komunikacji, co zwiększa jej poczucie autonomii i samodzielności. Dodatkowo, utrzymując kontakt fizyczny, asystent może szybko reagować na potencjalne zagrożenia, co jest nieocenione w przypadku dynamicznie zmieniającej się sytuacji na drodze. Przykładowo, podczas spaceru w zatłoczonym miejscu, asystent może dostosować kierunek ruchu, aby uniknąć kolizji z innymi przechodniami, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa podopiecznej.
Zastosowanie metody pchania podopiecznej przed sobą jest nie tylko niewłaściwe, ale także niebezpieczne. Takie podejście pozbawia osobę niewidomą możliwości samodzielnego poruszania się i nie daje jej szansy na samodzielne ocenienie otoczenia. W sytuacji, gdy asystent pcha podopieczną przed sobą, może ona napotkać różne przeszkody, które mogą prowadzić do urazów lub upadków. Ponadto, zmuszenie podopiecznej do korzystania z laski nie tylko łamie zasady jej autonomii, ale także może wywołać niepokój i stres, co jest sprzeczne z etyką i najlepszymi praktykami w pracy z osobami niewidomymi. Warto pamiętać, że każda osoba ma swoje preferencje i doświadczenia, które należy szanować. Pozwalając podopiecznej na samodzielne poruszanie się bez wsparcia asystenta, ryzykujemy jej bezpieczeństwo, a także narażamy ją na niebezpieczne sytuacje. Tego rodzaju podejścia są często wynikiem błędnych przekonań dotyczących niezależności osób z niepełnosprawnościami, które powinny mieć prawo do decydowania o sposobie poruszania się oraz korzystania z narzędzi, które najlepiej odpowiadają ich potrzebom. W kontekście bezpieczeństwa i wsparcia, kluczowe jest zrozumienie, że prawidłowa współpraca z osobą niewidomą, oparta na zaufaniu i komunikacji, przynosi znacznie lepsze rezultaty.