Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Asystent wspiera osobę z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną. Podopieczny samodzielnie przygotowuje kawę i herbatę, lecz często zapomina o wyłączeniu gazu na kuchence. Jakie kroki powinien podjąć asystent?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zakup czajnika elektrycznego oraz zamknięcie dopływu gazu to działania, które znacząco podnoszą poziom bezpieczeństwa podopiecznego z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Czajnik elektryczny eliminuje ryzyko związane z nienadzorowanym używaniem kuchenki gazowej, co jest szczególnie ważne w przypadku osób, które mogą zapominać o wyłączeniu urządzenia. Użycie czajnika elektrycznego jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności oraz normami dotyczącymi ochrony osób z niepełnosprawnościami, które podkreślają potrzebę dostosowania środowiska do ich możliwości. Dodatkowo, zamknięcie dopływu gazu jeszcze bardziej minimalizuje ryzyko niebezpiecznych sytuacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem w domu. Warto także zwrócić uwagę na regularne audyty środowiska domowego w celu identyfikacji potencjalnych zagrożeń oraz wprowadzenie systemów przypominających, które mogą wspierać podopiecznego w codziennych czynnościach.
Zakazywanie podopiecznemu włączania gazu, chociaż może wydawać się rozsądne, w rzeczywistości jest podejściem nieefektywnym oraz nierealistycznym. Osoby z niepełnosprawnościami intelektualnymi często mają ograniczoną zdolność do zapamiętywania skomplikowanych instrukcji czy reguł, co sprawia, że zakaz ten może być trudny do wdrożenia i przestrzegania. Przeprowadzenie rozmowy na temat bezpieczeństwa, choć istotne, mało zmieni, jeśli podopieczny nie jest w stanie zrozumieć lub zapamiętać przekazanych informacji. Z kolei bycie jak najczęściej z podopiecznym, mimo że może zwiększać poczucie bezpieczeństwa, nie rozwiązuje problemu zapominania o wyłączaniu kuchenki gazowej. W praktyce, takie podejścia nie dostosowują się do rzeczywistych potrzeb osób z ograniczeniami poznawczymi. Kluczowym jest, aby środowisko było jak najbardziej bezpieczne i dostosowane do możliwości danej osoby. Dlatego, zamiast stosować zakazy czy rozmowy, lepiej skupić się na konkretnej modyfikacji infrastruktury, co nie tylko ułatwia codzienne czynności, ale także zmniejsza ryzyko wypadków. Takie podejście jest zgodne z zasadami projektowania uniwersalnego oraz włączenia społecznego, które kładą nacisk na to, aby wszyscy mieli równy dostęp do bezpiecznego i komfortowego środowiska życiowego.