Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jakie działania powinien podjąć asystent wspierający osobę we wczesnym etapie demencji w kontekście codziennych aktywności?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zachowanie stałego rytmu czynności w ciągu dnia jest kluczowe dla osób z demencją, ponieważ stabilizuje ich codzienną rutynę oraz redukuje niepokój. Utrzymanie przewidywalnych i powtarzalnych schematów czynności pozwala podopiecznemu zyskać poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad swoim życiem, co jest niezmiernie ważne w obliczu postępującej choroby. W praktyce można to osiągnąć poprzez ustalenie stałych godzin na posiłki, czas na aktywność fizyczną oraz organizowanie regularnych momentów odpoczynku. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami opieki nad osobami z demencją, takie podejście sprzyja lepszemu samopoczuciu psychicznego i fizycznego chorego. Przykładowo, jeżeli podopieczny ma wyznaczone stałe pory na kąpiel, posiłki i aktywności, jego zdolność do samodzielnego funkcjonowania może się poprawić, a jego samodzielność będzie wspierana w naturalny sposób, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze opieki nad osobami starszymi.
Zmienianie kolejności wykonywania codziennych czynności może prowadzić do dezorientacji u osób z demencją, co jest sprzeczne z ich potrzebą przewidywalności i bezpieczeństwa. Często osoby z demencją mają trudności z przetwarzaniem informacji oraz orientacją w czasie, co sprawia, że nowe lub chaotyczne schematy działania mogą wywoływać lęk i frustrację. Przykładowo, jeśli podopieczny jest przyzwyczajony do jedzenia o stałej porze, nagła zmiana rytmu dnia może prowadzić do niepokoju oraz zmniejszenia apetytu. Uczenie podopiecznego nowych technik wykonywania czynności jest podejściem, które może być stosowane, ale wyłącznie w kontekście osób w późniejszych stadiach demencji, gdzie jeszcze istnieje możliwość nauki. W początkowych stadiach istotne jest, aby osoby te miały jasny i ustalony plan dnia. Wykonywanie czynności za podopiecznego, choć może być postrzegane jako forma wsparcia, prowadzi do utraty niezależności oraz motywacji do działania, co w dłuższej perspektywie może osłabić ich zdolności do samodzielnego funkcjonowania. Takie podejście jest nie tylko nieefektywne, ale również niezgodne z filozofią wsparcia osób z demencją, która promuje aktywne uczestnictwo w życiu codziennym oraz zachowanie jak największej samodzielności.