Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jak należy ułożyć w łóżku chorą na stwardnienie rozsiane, która ma podwyższone napięcie mięśni, aby zapobiec powstawaniu przykurczów?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Układanie podopiecznego na boku z mniejszą spastycznością jest kluczowe w kontekście ochrony przed przykurczami, szczególnie u osób z stwardnieniem rozsianym, gdzie wzmożone napięcie mięśniowe może prowadzić do deformacji i ograniczenia ruchomości. Pozycja na boku, w której strona o mniejszej spastyczności jest skierowana do podłoża, pozwala na naturalne rozluźnienie mięśni, co z kolei zmniejsza ryzyko powstawania przykurczów oraz odleżyn. Przykładowo, w przypadku pacjenta z wyraźną spastycznością w kończynach dolnych, ułożenie na boku z uniesioną nogą bardziej „relaksacyjną” może wspierać równowagę ciała oraz ułatwić krążenie. Dodatkowo, stosując techniki takie jak podkładanie poduszki między nogi, można dodatkowo zwiększyć komfort pacjenta i zminimalizować napięcie stawów. Wspieranie pacjenta w takiej pozycji jest zgodne z wytycznymi najlepszych praktyk w opiece nad osobami z ograniczeniami ruchowymi, co sprzyja ich rehabilitacji oraz poprawia jakość życia.
Układanie pacjenta na plecach z uniesionymi kończynami dolnymi, chociaż może wydawać się logiczne w kontekście stabilizacji ciała, w rzeczywistości może prowadzić do zwiększenia napięcia mięśniowego w dolnej partii ciała. Taka pozycja nie sprzyja naturalnemu rozluźnieniu mięśni, co może prowadzić do przykurczów, zwłaszcza gdy pacjent ma wzmożone napięcie mięśni. Wybór leżenia na boku z większą spastycznością również jest błędny, ponieważ w tej pozycji napięcie mięśniowe może być dodatkowo zaostrzone, co prowadzi do ograniczenia zakresu ruchu i zwiększenia ryzyka powstawania deformacji stawowych. Ułożenie na boku z mniejszą spastycznością jest bardziej odpowiednie, ponieważ zmniejsza napięcie i pozwala na lepszą stabilizację. Leżenie wyłącznie na plecach również nie jest zalecane; może prowadzić do niekorzystnego rozkładu obciążenia i większego ryzyka powstawania odleżyn, szczególnie w przypadku pacjentów z ograniczoną mobilnością. Dlatego ważne jest, aby w opiece nad osobami z stwardnieniem rozsianym stosować taki układ ciała, który wspiera ich komfort i zmniejsza ryzyko powikłań, co jest zgodne z wytycznymi w zakresie najlepszych praktyk w terapii zajęciowej i rehabilitacji.