Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej

Wybór autentyczności i litości jako głównych postaw w kontakcie terapeutycznym może prowadzić do nieefektywności w terapii. Autentyczność, jako szczerość terapeuty, jest ważna, jednak sama w sobie nie wystarcza, by stworzyć bezpieczną przestrzeń do pracy z klientem. Litość, z drugiej strony, często bywa mylona z empatią, ale w rzeczywistości różni się znacząco. Litość może wprowadzać hierarchię w relacji terapeutycznej, gdzie terapeutę postrzega się jako kogoś, kto „patrzy z góry” na podopiecznego. Taki układ nie sprzyja otwartości ani uczuciu bezpieczeństwa, a wręcz może prowadzić do poczucia stygmatyzacji u klienta. Klienci mogą czuć się niekomfortowo, jeśli nie czują się równorzędnymi partnerami w procesie terapeutycznym. Z kolei, odpowiedzi, które sugerują współczucie, choć mają pozytywny wydźwięk, nie angażują się w głębszym stopniu w zrozumienie emocji i potrzeb klienta. W tym kontekście, litość i współczucie są często postrzegane jako powierzchowne reakcje, które mogą ograniczać głębokość interakcji. Dobrą praktyką w pracy terapeutycznej jest dążenie do relacji opartej na równorzędności, co staje się możliwe właśnie dzięki akceptacji i empatii. Prawidłowe rozumienie tych postaw, zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak American Psychological Association, powinno być fundamentem każdej efektywnej terapii.