Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jakie aspekty powinien uwzględnić asystent przy tworzeniu osobistego planu współpracy z fizycznie sprawnym 50-letnim mężczyzną cierpiącym na schizofrenię i nadciśnienie tętnicze od 20 lat?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na historię leczenia farmakologicznego i dietetycznego, zainteresowania oraz wydolność podopiecznego w zakresie samoopieki jest prawidłowa, ponieważ kompleksowe podejście do planowania opieki nad osobą z chronicznymi schorzeniami, takimi jak schizofrenia i nadciśnienie tętnicze, wymaga uwzględnienia różnych aspektów życia pacjenta. Historia leczenia farmakologicznego jest kluczowa, ponieważ leki stosowane w psychiatrii mogą wpływać na stan zdrowia fizycznego, a ich skuteczność może być różna w zależności od indywidualnej reakcji organizmu. Również dieta odgrywa istotną rolę, ponieważ niewłaściwe odżywianie może pogarszać objawy chorób psychicznych oraz prowadzić do problemów z ciśnieniem krwi. Warto także uwzględnić zainteresowania podopiecznego, ponieważ ich identyfikacja może pomóc w motywowaniu do aktywności fizycznej oraz społecznej, co jest niezbędne w procesie rehabilitacji. Wreszcie, ocena wydolności w zakresie samoopieki pozwala zrozumieć, na jakie wsparcie i pomoc można liczyć w codziennym życiu, co jest niezbędne w opracowywaniu skutecznych planów terapeutycznych i rehabilitacyjnych.
Analizując inne podejścia do opracowywania planu współdziałania, można zauważyć istotne braki w ich koncepcji. Podkreślenie historii leczenia farmakologicznego, zakresu posługiwania się sprzętem rehabilitacyjnym oraz wydolności intelektualnej podopiecznego nie uwzględnia kilku kluczowych elementów, które są niezbędne w praktyce. Choć historia leczenia farmakologicznego jest ważna, brak odniesienia do diety może prowadzić do pominięcia istotnych czynników wpływających na zdrowie fizyczne i psychiczne pacjenta. Ponadto, skoncentrowanie się na wydolności intelektualnej bez uwzględnienia aspektów samoopieki oraz zainteresowań ogranicza możliwość dostosowania planu do realnych potrzeb pacjenta. Również nie biorąc pod uwagę sprzętu rehabilitacyjnego, można pominąć kluczowe elementy wspierające samodzielność pacjenta. Z kolei przywołanie wydolności opiekuńczej rodziny i zakresu posługiwania się sprzętem rehabilitacyjnym, a brak odniesienia do historii leczenia farmakologicznego i dietetycznego, pomija fundamentalne aspekty zdrowotne i terapeutyczne. Wspierając pacjentów z przewlekłymi schorzeniami, należy zawsze dążyć do holistycznego podejścia, obejmującego zarówno ich potrzeby zdrowotne, jak i społeczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki zdrowotnej.