Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Na jakich zasadach powinien opierać się asystent, tworząc plan pomocy dla osoby powierzonej jego opiece?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na zasady indywidualizacji i podmiotowości w kontekście opracowywania planu wsparcia dla podopiecznego jest poprawna, ponieważ fundamentalnie opiera się na potrzebach i możliwościach konkretnej osoby. Indywidualizacja oznacza dostosowanie działań do unikalnych cech, zainteresowań i umiejętności podopiecznego, co zwiększa skuteczność wsparcia oraz motywację do samodzielności. Przykładem wdrażania indywidualizacji może być stworzenie spersonalizowanego programu rozwoju umiejętności, który uwzględnia mocne strony oraz obszary do rozwoju danej osoby. Z kolei podmiotowość odnosi się do traktowania podopiecznego jako aktywnego uczestnika procesu wsparcia, a nie tylko biernego odbiorcy pomocy. Ważne jest, aby angażować podopiecznego w podejmowanie decyzji dotyczących jego życia oraz planów rozwojowych, co sprzyja poczuciu własnej wartości i niezależności. Stosowanie tych zasad jest zgodne z dobrymi praktykami w pracy z osobami potrzebującymi wsparcia, a także z dokumentami regulacyjnymi, takimi jak standardy usług społecznych, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia w pracy asystenckiej.
Zastosowanie zasad manipulacji i podmiotowości w opracowywaniu planu wsparcia dla podopiecznego jest nieodpowiednie, ponieważ manipulacja sugeruje wykorzystywanie technik wpływu w sposób, który może być nieetyczny. Takie podejście buduje dystans między asystentem a podopiecznym, osłabiając zaufanie i współpracę. Efektem może być sytuacja, w której podopieczny czuje się jako obiekt zmian, a nie uczestnik procesu, co jest sprzeczne z ideą podmiotowości. Podobnie, uległość jako zasada działania w odniesieniu do wsparcia jest nieadekwatna, gdyż prowadzi do sytuacji, w której asystent wdraża działania bez uwzględnienia rzeczywistych potrzeb i aspiracji podopiecznego. Każde z tych podejść może doprowadzić do marginalizacji podopiecznego i ograniczenia jego możliwości rozwoju. Ekumenizacja oraz przedmiotowość również nie są właściwymi zasadami w tym kontekście. Ekumenizacja odnosi się do zjednoczenia różnych wyznań religijnych, co jest całkowicie nie związane z kwestią wsparcia osób w potrzebie. Przedmiotowość, z kolei, zakłada traktowanie danej osoby jako obiektu działań, co jest niezgodne z ideą współpracy i wsparcia. Traktowanie podopiecznego jako przedmiotu zamiast jako aktywnego uczestnika procesu prowadzi do wytworzenia relacji, w której jego głos i potrzeby są ignorowane. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla stworzenia skutecznego i etycznego planu wsparcia.