Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jaką zasadą powinien kierować się asystent, tworząc plan współpracy z osobą z niepełnosprawnością, uwzględniając jej zainteresowania, umiejętności oraz potencjał?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "indywidualizacja" jest poprawna, ponieważ w procesie planowania współdziałania z osobą z niepełnosprawnością kluczowe jest uwzględnienie jej unikalnych zdolności, zainteresowań i możliwości. Indywidualizacja oznacza dostosowywanie działań do specyficznych potrzeb i preferencji każdej osoby, co jest fundamentalnym aspektem pracy asystenta. Przykładem może być stworzenie programu aktywności dostosowanego do umiejętności artystycznych podopiecznego, co nie tylko zwiększa jego zaangażowanie, ale również sprzyja rozwojowi osobistemu. Standardy takie jak Wytyczne współczucia i zrozumienia w pracy z osobami z niepełnosprawnościami podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia, które prowadzi do efektywniejszej i bardziej satysfakcjonującej interakcji. Istotne jest również, aby asystent regularnie monitorował postępy i dostosowywał plan w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby podopiecznego, co jest zgodne z podejściem zorientowanym na klienta.
Wybór odpowiedzi "akceptacji" nie jest właściwy, ponieważ akceptacja odnosi się przede wszystkim do przyjmowania i wspierania wyborów oraz sytuacji, bez konieczności dostosowywania działań do konkretnej osoby. W kontekście pracy z osobami z niepełnosprawnościami, akceptacja może być ważna, ale nie zastępuje ona indywidualizacji, która jest odpowiedzią na różnorodność potrzeb i możliwości. Z kolei odpowiedź "obiektywizmu" sugeruje, że działania powinny być prowadzone w sposób bezstronny i neutralny, co również nie odpowiada na główne założenie, jakim jest uwzględnienie szczególnych predyspozycji jednostki. Obiektywizm może prowadzić do pominięcia rzeczywistych potrzeb podopiecznego, co w praktyce może skutkować niewłaściwym wsparciem. Ostatnia odpowiedź "poufności" odnosi się do ochrony informacji osobistych oraz zachowania tajemnicy zawodowej, co jest ważne, ale nie dotyczy bezpośrednio procesu planowania współdziałania. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można wpaść w pułapkę myślenia, które jest zbyt ogólne i nie uwzględnia konieczności dostosowania podejścia do specyfiki każdej osoby z niepełnosprawnością. Efektywna praca z takimi osobami wymaga czegoś więcej niż jedynie ogólnych zasad – wymaga indywidualnych strategii, które uwzględniają ich unikalne talenty i ograniczenia.