Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jak powinien postępować przewodnik podczas pomagania niewidomemu podopiecznemu przy poruszaniu się po schodach?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Podanie ramienia podopiecznemu oraz umieszczenie jego drugiej ręki na poręczy to skuteczna technika, która zapewnia bezpieczeństwo i komfort niewidomego podczas poruszania się po schodach. Przewodnik idzie obok podopiecznego, co pozwala na lepszą komunikację oraz szybszą reakcję w przypadku potrzeby. Taka metoda w pełni uwzględnia zasady asystencji dla osób z dysfunkcją wzroku, które podkreślają znaczenie fizycznego wsparcia oraz orientacji w przestrzeni. Przykładem może być sytuacja, w której przewodnik, trzymając ramię podopiecznego, może na bieżąco dostosowywać tempo oraz informować o zmianach w terenie, takich jak stopnie czy nierówności. Ponadto, umieszczając rękę podopiecznego na poręczy, zapewniamy mu dodatkowe wsparcie, co może być kluczowe w momentach wymagających większej stabilności. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze asystencji, które kładą nacisk na zaufanie oraz komfort osób niewidomych, co prowadzi do poprawy ich mobilności i niezależności.
Podejmowanie decyzji o stylu towarzyszenia niewidomemu na schodach wymaga zrozumienia ich potrzeb i ograniczeń. Idąc pół kroku przed podopiecznym i torując mu drogę swoim ciałem, przewodnik może nieświadomie spowodować, że osoba niewidoma straci orientację. Taki sposób asystowania zakłada, że podopieczny ma wystarczającą zdolność do samodzielnego poruszania się z udziałem przewodnika, co jest błędne. Niewidomi polegają na wskazówkach dotykowych i dźwiękowych, a zatem przejmowanie ich miejsca przez przewodnika może prowadzić do poczucia zagubienia oraz zwiększonego stresu. Alternatywnie, poruszanie się pół kroku za podopiecznym w celu informowania o zagrożeniach również nie spełnia wymogów dobrych praktyk; takie podejście może skutkować opóźnieniem w reakcjach na potencjalne niebezpieczeństwa. Współpraca oraz fizyczne wsparcie w postaci podania ramienia są kluczowe, ponieważ pozwalają na natychmiastowe reagowanie na zmiany w otoczeniu. Również umieszczanie ręki podopiecznego na poręczy bez równoczesnego wsparcia fizycznego może ograniczać jego zdolność do skutecznego poruszania się, co jest niezgodne z założeniami asystencji. Kluczowe jest zrozumienie, że niewidomi potrzebują aktywnego wsparcia, które angażuje ich w proces poruszania się, co wzmacnia ich niezależność oraz poczucie bezpieczeństwa.