Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Podopieczna bardzo lubi kontakt ze zwierzętami. Którą metodę terapii zajęciowej powinien zaproponować jej asystent?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Animaloterapia to metoda terapii zajęciowej, która wykorzystuje kontakt ze zwierzętami w celu wsparcia rozwoju fizycznego, emocjonalnego i społecznego osób w różnym wieku. W przypadku podopiecznej, która bardzo lubi kontakt ze zwierzętami, ta metoda może przynieść znaczące korzyści. Animaloterapia jest stosowana w rehabilitacji osób z różnymi schorzeniami, w tym zaburzeniami emocjonalnymi, depresją, a także w terapii osób z niepełnosprawnościami. Przykłady zastosowania obejmują spotkania z psami terapeutycznymi, które mogą pomóc w budowaniu więzi, poprawie nastroju oraz rozwijaniu umiejętności społecznych. Warto również zaznaczyć, że animaloterapia jest zgodna z wytycznymi organizacji zajmujących się terapią zajęciową, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta, uwzględniającego jego zainteresowania i preferencje. Wprowadzenie elementów animaloterapii do programu terapeutycznego może przyczynić się do zwiększenia motywacji podopiecznej oraz ułatwienia procesu terapeutycznego, co stanowi najlepszą praktykę w terapii zajęciowej.
Wybór nieodpowiedniej metody terapii zajęciowej, takiej jak chromoterapia, ludoterapia czy hortikuloterapia, może wynikać z niepełnego zrozumienia celów i podstaw danej terapii oraz ich zastosowania w kontekście zainteresowań podopiecznego. Chromoterapia, polegająca na wykorzystaniu kolorów jako formy wsparcia terapeutycznego, jest stosowana głównie w celu oddziaływania na nastrój i emocje, ale nie koncentruje się na bezpośrednich interakcjach ze zwierzętami, co jest kluczowe w przypadku tej podopiecznej. Ludoterapia, z drugiej strony, opiera się na zabawie i aktywnościach grupowych, co może być korzystne, jednak nie zaspokaja potrzeby kontaktu ze zwierzętami. Hortikuloterapia natomiast, to terapia z wykorzystaniem roślin i ogrodnictwa, która może być relaksująca, ale także nie odnosi się do interakcji ze zwierzętami. Dlatego, nieświadome preferencji podopiecznej oraz jej zainteresowań, może prowadzić do wyboru metod, które nie wspierają jej w najlepszy sposób, co w praktyce może skutkować brakiem zaangażowania oraz poczuciem niezadowolenia z terapeutycznego procesu. Kluczowe jest, aby terapeuta znał i rozumiał różne metody, ich cele oraz odpowiednio dostosowywał je do potrzeb swoich podopiecznych, co jest fundamentalnym elementem skutecznej terapii zajęciowej.