Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Podopieczna głuchoniewidoma, to osoba
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Podopieczna głuchoniewidoma jest osobą, która zmaga się z dwiema niepełnosprawnościami sensorycznymi jednocześnie: brakiem słuchu i wzroku. Taki stan określany jest jako sprzężona niepełnosprawność sensoryczna. W praktyce oznacza to, że osoba ta może mieć ograniczone możliwości komunikacyjne oraz percepcyjne, co wymaga szczególnych strategii wsparcia. W pracy z takimi osobami kluczowe jest stosowanie alternatywnych metod komunikacji, jak na przykład język migowy przystosowany do osób z ograniczonym wzrokiem, a także techniki dotykowe. Zrozumienie specyfiki potrzeb takiej osoby jest fundamentem dobrych praktyk w obszarze rehabilitacji i wsparcia. Współczesne podejście do osób z niepełnosprawnościami sensorycznymi opiera się na zasadzie indywidualizacji wsparcia oraz aktywnego włączania tych osób w życie społeczne. Warto również pamiętać o dostosowywaniu otoczenia, aby było przyjazne i bezpieczne, co znacząco poprawia jakość życia osób z głuchoniewidomością.
Wybór pojęcia wrodzonej niepełnosprawności intelektualnej jako opisu podopiecznej głuchoniewidomej jest błędny, ponieważ nie uwzględnia on kluczowego aspektu, jakim jest charakter niepełnosprawności sensorycznej. Wrodzona niepełnosprawność intelektualna odnosi się do ogólnych ograniczeń w funkcjonowaniu intelektualnym i zdolnościach adaptacyjnych, które mogą, ale nie muszą, współistnieć z innymi rodzajami niepełnosprawności. W przypadku podopiecznej głuchoniewidomej, jej ograniczenia związane są głównie z percepcją, a nie z funkcjonowaniem intelektualnym. Z kolei podawanie wrodzonej niepełnosprawności psychofizycznej również nie oddaje istoty problemu, ponieważ termin ten jest zbyt ogólny i nie precyzuje, jakie konkretnie funkcje są zaburzone. Można go stosować w kontekście różnych zaburzeń, niekoniecznie związanych z ograniczeniami sensorycznymi. Wreszcie odpowiedź dotycząca wrodzonej niepełnosprawności fizycznej także nie jest adekwatna, gdyż koncentruje się na aspekcie fizycznym, pomijając sensoryczne ograniczenia. Takie uproszczenia mogą prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia i niewłaściwego wsparcia, co jest sprzeczne z ideą dostosowanego wsparcia opartego na indywidualnych potrzebach. W obszarze pracy z osobami z niepełnosprawnościami kluczowe jest zrozumienie specyfiki ich ograniczeń, co wymaga staranności w klasyfikacji i podejściu do każdej osoby z osobna.