Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Podopieczna z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym ma trudności w przygotowaniu śniadania. Które metody edukacyjne powinien zastosować asystent, przygotowując kobietę do samodzielności w tym zakresie?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór metody pokazowej i ćwiczeniowej w kontekście wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym jest szczególnie istotny, ponieważ te metody umożliwiają praktyczne uczenie się poprzez bezpośrednie zaangażowanie. Pokaz jako metoda edukacyjna polega na zademonstrowaniu konkretnego działania, co pozwala na wprowadzenie osoby uczącej się w kontekst i cel danej czynności, w tym przypadku przygotowywania śniadania. Obserwacja przez uczestnika pokazuje mu nie tylko, jakie kroki należy wykonać, ale także jak radzić sobie z ewentualnymi trudnościami, które mogą się pojawić. Następnie, poprzez ćwiczenie, uczestnik ma możliwość samodzielnego wykonania zadań pod okiem instruktora, co sprzyja utrwalaniu nabytych umiejętności oraz zwiększa poczucie pewności siebie. Dobre praktyki w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną zalecają wykorzystywanie zróżnicowanych metod, które aktywizują ucznia, co w tym przypadku w pełni potwierdzają. Efektywność takich metod zwiększa się, gdy uczniowie mogą powtarzać czynności w różnorodnych scenariuszach, co dodatkowo wspiera transfer nabytych umiejętności do codziennego życia.
Wybór nieodpowiednich metod edukacyjnych, takich jak dyskusja, wykład czy opowiadanie, może prowadzić do ograniczonej efektywności w nauczaniu osób z niepełnosprawnością intelektualną. Metody te zazwyczaj koncentrują się na przekazywaniu informacji teoretycznych, które mogą być trudne do przyswojenia przez osoby z problemami w zakresie rozumienia i przetwarzania informacji. Dyskusja i aktywizacja nie zapewniają bezpośredniego doświadczenia, które jest kluczowe dla osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności intelektualnej, gdyż wymagają one praktycznych doświadczeń, aby zrozumieć i zastosować nowe umiejętności. Wykłady i pogadanki są zbyt abstrakcyjne i nie oferują możliwości aktywnego uczestnictwa oraz praktycznego ćwiczenia nabywanych umiejętności, co jest niezbędne dla skutecznego uczenia się. Opowiadanie i wyjaśnienia, choć mogą być użyteczne jako uzupełnienie, nie dostarczają odpowiedniej stymulacji i niemal zawsze są mniej efektywne w kontekście nauki umiejętności praktycznych. W efekcie, brak zastosowania metod opartych na praktyce może prowadzić do frustracji i zniechęcenia u podopiecznych, co jest sprzeczne z intencją wspierania ich w osiąganiu samodzielności.