Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Podopieczny odczuwa strach, gdy zostaje sam w domu, nawet gdy asystent przebywa w innym pokoju. Jaką niezaspokojoną potrzebę może to wskazywać?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kiedy mówimy o podopiecznym, który boi się zostać sam w domu albo czuje lęk, gdy asystent idzie do innego pomieszczenia, to wyraźnie widać, że potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. Z tego, co wiem, według Maslowa, bezpieczeństwo to nie tylko ochrona fizyczna, ale też emocjonalna, co jest mega ważne w codziennym życiu. Osoby, które mają takie lęki, często czują, że nie mają wystarczająco ochrony, co sprawia, że czują się źle psychicznie. W praktyce, aby pomóc takiemu podopiecznemu, można stworzyć mu stabilne środowisko - na przykład regularnie się z nim kontaktować i wprowadzić jakąś rutynę, żeby wiedział, czego się spodziewać. Dobre zorganizowanie dnia, w którym mają ustalone godziny na różne aktywności i odpoczynek, naprawdę może pomóc zmniejszyć lęk. I jeszcze jedno - warto dawać wsparcie emocjonalne poprzez rozmowę i angażujące zajęcia, bo to może wzmocnić jego poczucie bezpieczeństwa, co jest kluczowe, kiedy pracujemy z osobami, które mają trudności w adaptacji.
Gdy analizujemy zachowanie podopiecznego, który boi się być sam w domu, to warto zauważyć, że czasem mylimy różne potrzeby, jak na przykład szacunek, bliskość z innymi, czy rozwój. Potrzeba szacunku dotyczy tego, żeby być docenianym przez innych, co jest ważne w relacjach, ale nie tłumaczy, czemu boi się samotności. Osoba, która ma silny lęk, zazwyczaj nie szuka uznania, tylko chce mieć podstawowe poczucie bezpieczeństwa, żeby normalnie funkcjonować. Z kolei potrzeba bliskości jest o więzach z innymi, ale w przypadku tego podopiecznego, lęk się nie bierze z braku ludzi wokół, tylko z obaw przed sytuacjami, które mogą zagrażać jego bezpieczeństwu. Co do samorealizacji, to odnosi się do rozwijania siebie, ale w tym kontekście lęk przed samotnością nie jest tym, co pokazuje chęć do rozwoju czy spełniania aspiracji. Najczęściej osoby z takim lękiem potrzebują pomocy w spełnieniu podstawowych potrzeb, a ich zachowanie warto rozumieć przede wszystkim jako dążenie do bezpieczeństwa, co jest pierwszym krokiem do ich dalszego rozwoju i budowania relacji społecznych.