Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Podopieczny, który cierpi na schizofrenię, słyszy głosy przemawiające do niego i wydające mu rozkazy, mimo że w pokoju nie ma nikogo. Jakie zjawisko może sugerować takie zachowanie?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Omamy, w tym przypadku słuchowe, to zjawisko, w którym pacjent doświadcza percepcji dźwięków, które nie mają rzeczywistego źródła w otoczeniu. W sytuacji, gdy osoba chorująca na schizofrenię słyszy głosy wydające polecenia, mamy do czynienia z typowym przykładem omamów słuchowych. Takie doznania mogą być bardzo niepokojące i wpływać na zachowanie oraz samopoczucie pacjenta. W pracy z osobami doświadczającymi omamów, kluczowe jest zastosowanie podejścia terapeutycznego opartego na empatii oraz zrozumieniu, co może zwiększyć zaufanie pacjenta do terapeuty. W praktyce, uznaje się, że efektywna terapia powinna łączyć farmakoterapię z psychoterapią, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz praktykami opieki zdrowotnej. Przykładem interwencji może być terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga pacjentowi zrozumieć i zreinterpretować swoje doświadczenia, co może prowadzić do zmniejszenia intensywności i częstotliwości omamów. Ważne jest także wsparcie w zakresie edukacji pacjenta i jego rodziny, by mogli oni lepiej zrozumieć naturę choroby.
W kontekście omawianego przypadku, nawiązanie do paratymii, urojeń oraz konfabulacji obrazuje różnorodność objawów psychopatologicznych, które mogą być mylone z omamami. Paratymia odnosi się do nieadekwatnych reakcji emocjonalnych, co nie jest związane z doświadczeniem dźwięków, lecz z emocjonalnym stanem pacjenta. Urojenia, z drugiej strony, to fałszywe przekonania, które pacjent traktuje jako prawdziwe, niezależnie od dowodów przeciwnych. Zatem, w przypadku pacjenta słyszącego głosy, nie można mówić o urojeniu, ponieważ mówimy o percepcji dźwięków, a nie o zaburzeniu myślenia czy fałszywego przekonania. Konfabulacja dotyczy wypełniania luk pamięciowych nieprawdziwymi informacjami, co również nie odnosi się do doświadczeń omamowych, gdzie pacjent ma wrażenie realności dźwięków. Typowym błędem myślowym prowadzącym do niepoprawnych wniosków jest mylenie różnych objawów psychopatologicznych i ich postrzeganie jako jednego zjawiska, co prowadzi do niedostosowania metod terapeutycznych. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe, aby skutecznie pomagać osobom z zaburzeniami psychicznymi oraz stosować odpowiednie strategie terapeutyczne.