Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Jak nazywa się zaburzenie występujące u osoby po udarze mózgu, które objawia się trudnościami w pisaniu oraz w wykonywaniu precyzyjnych ruchów?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Apraksja to zaburzenie ruchowe, które objawia się trudnościami w wykonywaniu precyzyjnych ruchów lub czynności, mimo że pacjent ma sprawne mięśnie i rozumie, co chce zrobić. W przypadku osób po udarze mózgu, apraksja często występuje jako konsekwencja uszkodzenia określonych obszarów mózgu odpowiedzialnych za planowanie ruchów oraz ich koordynację. Przykładem może być osoba, która nie jest w stanie wziąć w dłonie długopisu, aby coś napisać, mimo że zna zarówno sposób pisania, jak i narzędzie do tego potrzebne. Zastosowanie terapii zajęciowej oraz rehabilitacji neurologicznej, bazujących na metodach takich jak terapia zadaniowa czy trening umiejętności praktycznych, mogą znacząco poprawić zdolności motoryczne pacjentów z apraksją. Istotne jest także wprowadzenie ćwiczeń wspomagających pamięć motoryczną, co jest zgodne z aktualnymi standardami terapii neurologicznej, mającymi na celu maksymalne przywrócenie funkcji ruchowych pacjentów.
Dysleksja to zaburzenie rozwoju umiejętności czytania, które nie jest związane z funkcjami motorycznymi ani zdolnościami manewrowymi, lecz dotyczy trudności w dekodowaniu tekstu. Odpowiedzią na problem pisania u pacjenta po udarze mózgu nie jest więc dysleksja, gdyż nie wpływa ona na zdolności manualne. Agnozja, z kolei, jest zaburzeniem percepcji, które może wpływać na zdolność rozpoznawania przedmiotów lub osób, ale również nie dotyczy bezpośrednio umiejętności pisania czy precyzyjnych ruchów. Dyzartria to zaburzenie mowy, które występuje na skutek osłabienia mięśni odpowiedzialnych za artykulację. Choć pacjenci z dyzartrią mogą mieć problemy z mówieniem, niekoniecznie muszą mieć trudności w precyzyjnym posługiwaniu się narzędziami pisarskimi. Często mylnie kojarzy się różne zaburzenia, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych syndromów charakteryzuje się innymi objawami i przyczynami, co jest niezbędne do skutecznej diagnozy i terapii. W praktyce, wiedza na temat różnic między apraksją, dyzartrią, agnozją i dysleksją jest fundamentalna dla specjalistów zajmujących się rehabilitacją pacjentów po udarze mózgu, aby móc wprowadzać odpowiednie interwencje terapeutyczne.