Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
W celu diagnozowania potrzeb i problemów psychospołecznych sprawnej intelektualnie podopiecznej, asystent powinien zastosować
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wywiad jest najskuteczniejszym narzędziem w diagnozowaniu potrzeb i problemów psychospołecznych, ponieważ pozwala na bezpośrednią interakcję z podopieczną. Dzięki temu asystent ma możliwość zadawania pytań otwartych, co sprzyja uzyskaniu głębszych i bardziej osobistych odpowiedzi. Wywiad umożliwia także nawiązanie więzi z podopieczną, co może przyczynić się do większej szczerości i otwartości w rozmowie. Zastosowanie tego narzędzia jest zgodne z zasadami etyki w pracy z klientami oraz standardami świadczonymi w psychologii i socjologii. W praktyce, asystenci często wykorzystują wywiady w formie strukturalnych lub półstrukturanych, dostosowując je do specyficznych potrzeb i kontekstu sytuacji. Przykładem zastosowania wywiadu może być przeprowadzenie sesji rozmowy, w której asystent zadaje pytania dotyczące codziennych emocji, relacji społecznych czy trudności w adaptacji, co pozwala na stworzenie kompleksowego obrazu psychospołecznego podopiecznej.
Analiza dokumentów, lustracja oraz inscenizacja to metody, które, mimo że mogą być użyteczne w pewnych kontekstach, nie są odpowiednie do diagnozowania potrzeb i problemów psychospołecznych podopiecznych. Analiza dokumentów, chociaż dostarcza informacji na temat historii lub sytuacji życiowej danej osoby, nie oddaje jej aktualnych emocji ani subiektywnych doświadczeń. Często takie podejście prowadzi do powierzchownych wniosków, które nie uwzględniają indywidualnych problemów. Lustracja to metoda oceny sytuacji zewnętrznej, jednak nie bierze pod uwagę wewnętrznych przeżyć oraz interakcji społecznych, które są kluczowe w diagnozowaniu aspektów psychospołecznych. Inscenizacja, z kolei, polega na odgrywaniu ról w celu symulacji sytuacji, co może być pomocne w pewnych kontekstach terapeutycznych, ale nie jest skutecznym narzędziem do bezpośredniego diagnozowania potrzeb. Dobre praktyki wymagają, aby asystent koncentrował się na zrozumieniu psychologicznych i społecznych aspektów życia podopiecznej poprzez osobisty kontakt, co jest niemożliwe przy użyciu wymienionych metod. Błędem jest poleganie na pośrednich informacjach oraz technikach, które nie angażują samej podopiecznej w proces diagnozowania jej potrzeb.