Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej

Mówienie bardzo głośno, powoli i stawanie obok podopiecznego jest podejściem, które może prowadzić do wielu problemów w komunikacji. Wysoka głośność może być mylnie interpretowana przez osoby niesłyszące jako agresywność lub frustracja, co może powodować nieprzyjemne doświadczenia i wzbudzać niepotrzebny stres. Ponadto, stawanie obok podopiecznego ogranicza pole widzenia i utrudnia odczytywanie ruchu warg, co jest kluczowe dla osób polegających na tej formie komunikacji. Zbyt duża odległość lub niska widoczność mimiki mogą prowadzić do nieporozumień, a także poczucia izolacji. Warto zauważyć, że osoby niesłyszące potrzebują pełnego dostępu do informacji wizualnych, a każdy element ich otoczenia, w tym postawa i położenie rozmówcy, odgrywa istotną rolę. Używanie prostych zdań, choć może być korzystne, nie zastępuje ważności otwartej i pełnej komunikacji. Zastosowanie zbyt dużej odległości, jak w przypadku stania w odległości 3 m, może być również problematyczne, ponieważ ogranicza zdolność do zauważania drobnych sygnałów. Ponadto, brak gestykulacji w komunikacji może prowadzić do niezrozumienia intencji i emocji, co jest istotne w interakcjach międzyludzkich. Z tego względu, należy unikać podejść, które nie uwzględniają specyfiki potrzeb osób niesłyszących, a ich efektywna komunikacja wymaga pełnego zaangażowania oraz przemyślanej strategii odpowiedniej do sytuacji.