Karta choroby jest dokumentem medycznym, który gromadzi informacje o stanie zdrowia pacjenta oraz przebiegu jego leczenia. W kontekście dokumentacji medycznej indywidualnej zewnętrznej, karta choroby nie jest uznawana za dokument, który powinien być przechowywany w zewnętrznej dokumentacji medycznej, ponieważ jest ona specyficznie powiązana z placówką medyczną, w której pacjent był leczony. Przykładem może być sytuacja, gdy pacjent jest hospitalizowany w szpitalu i jego karta choroby gromadzi wszystkie niezbędne informacje dotyczące diagnozy, leczenia i postępów zdrowotnych. Zgodnie z ustawodawstwem i wytycznymi, karta choroby jest częścią dokumentacji medycznej danej placówki, a jej przechowywanie i zarządzanie jest regulowane określonymi normami. Dlatego karta choroby nie powinna być zaliczana do dokumentacji medycznej zewnętrznej, co potwierdza najlepsze praktyki w zakresie zarządzania dokumentacją pacjentów.
Wybór skierowania, recepty lub opinii lekarskiej jako elementów dokumentacji medycznej indywidualnej zewnętrznej wprowadza w błąd, ponieważ wszystkie te dokumenty spełniają określone funkcje w systemie opieki zdrowotnej. Skierowanie to dokument, który pacjent otrzymuje w celu uzyskania dostępu do specjalistycznej opieki medycznej. Jest to niezbędne dla prawidłowego kierowania pacjenta do odpowiednich specjalistów, co jest zgodne z procedurami medycznymi. Recepta natomiast jest dokumentem, który lekarz wydaje pacjentowi w celu uzyskania leków, co jest kluczowe dla procesu leczenia i zarządzania chorobami. Opinie lekarskie dostarczają istotnych informacji na temat stanu zdrowia pacjenta, co jest niezbędne w kontekście dalszego leczenia lub oceny zdolności do pracy. Każdy z tych dokumentów jest integralną częścią procesu diagnostycznego i terapeutycznego, a ich prawidłowe zarządzanie jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości opieki oraz zgodności z normami prawnymi. Wprowadzenie do obiegu dokumentów, które są związane z leczeniem, ale nie są częścią zewnętrznej dokumentacji, jest typowym błędem myślowym, który może prowadzić do nieporozumień związanych z organizacją i archiwizacją danych medycznych.