Alginat jest materiałem najczęściej wykorzystywanym do wykonania wycisków anatomicznych w ortodoncji ze względu na swoje właściwości fizyczne oraz łatwość użytkowania. Jest to materiał na bazie naturalnych polimerów, który charakteryzuje się niską lepkością, co pozwala na łatwe wypełnienie wszystkich detali anatomicznych jamy ustnej. Alginat ma również krótki czas wiązania, co jest istotne podczas pobierania wycisków, gdyż pacjent nie musi długo czekać na zakończenie procedury. Poza tym, alginat jest materiałem jednorazowym, co znacznie podnosi standardy higieny w gabinetach stomatologicznych. W praktyce, alginatowe wyciski są często wykorzystywane do tworzenia modeli ortodontycznych, które służą do planowania leczenia oraz wytwarzania aparatów ortodontycznych. Warto również wspomnieć, że alginat jest materiałem dostępnym w różnych kolorach i smakach, co może poprawić komfort pacjenta. Dobrą praktyką jest stosowanie alginatu o wysokiej jakości, który zapewnia dokładność odzwierciedlenia struktury anatomicznej, co jest kluczowe w ortodoncji.
Wybór masy elastomerowej do wycisku anatomicznego w ortodoncji jest niewłaściwy, mimo że jest to materiał o wielu zaletach, takich jak doskonała elastyczność i dokładność, wykorzystywany głównie w sytuacjach wymagających wysokiej precyzji. Przygotowanie modeli ortodontycznych nie wymaga jednak tak zaawansowanego materiału, jakim jest elastomer, ponieważ proces ten można z powodzeniem przeprowadzić z użyciem alginatu. Użycie gipsu do wykonania wycisków anatomicznych jest również błędne, bowiem gips nie jest materiałem do pobierania wycisków, a jedynie do odlewów. Gips charakteryzuje się wysoką sztywnością i brakiem elastyczności, co uniemożliwia dokładne odwzorowanie detali anatomicznych. Co więcej, masy typu Stentsa, które są stosowane do wytwarzania tymczasowych aparatów lub szyn, również nie są odpowiednie do pobierania wycisków, gdyż ich zastosowanie jest specyficzne i nie przystosowane do tworzenia modeli anatomicznych. Kluczowym błędem myślowym jest przyjęcie, że wszystkie materiały stosowane w stomatologii mogą być zamiennie wykorzystywane, co prowadzi do nieodpowiedniego doboru materiałów do konkretnych zastosowań i może skutkować nieprawidłowym odzwierciedleniem anatomicznych struktur jamy ustnej pacjenta.