Klasa II według Blacke'a dotyczy ubytków, które obejmują powierzchnię żującą oraz jedną z powierzchni stycznych zębów bocznych. Przygotowanie formówki z metalowym paskiem jest niezbędne, aby zapewnić odpowiednią stabilność oraz wsparcie dla odbudowy korony. W tym przypadku formówka chroni również przed zniekształceniami materiału wypełniającego podczas jego polimeryzacji. Przykładem zastosowania tej techniki może być odbudowa zęba trzonowego, gdzie konieczne jest połączenie estetyki z funkcjonalnością. W praktyce dentyści często wykorzystują metalowe paski, aby zapewnić precyzyjne dopasowanie oraz właściwą konturację wypełnienia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii. Użycie właściwych materiałów, takich jak kompozyty nano- i mikrohybrydowe, w połączeniu z metalowym paskiem, znacznie zwiększa trwałość oraz estetykę wykonanej odbudowy.
Ubytek klasy IV odnosi się do ubytków na krawędziach siecznych, które nie wymagają zastosowania metalowych pasków do formowania wypełnień. W przypadku klasy V, dotyczącej ubytków w obszarze szyjki zęba, metalowe paski są zazwyczaj zbędne, ponieważ te ubytki są bardziej płaskie i nie wymagają skomplikowanej konturacji. Klasa III dotyczy ubytków w strefie stycznej zębów przednich, które również nie wymagają użycia metalowych pasków, gdyż estetyka oraz niewielkie rozmiary ubytków pozwalają na inne metody odbudowy. Błędem myślowym jest łączenie metalowych pasków z innymi klasami ubytków, które nie mają takich wymagań, co może prowadzić do nieodpowiednich praktyk klinicznych oraz obniżenia jakości odbudowy. W stomatologii ważne jest stosowanie odpowiednich technik w zależności od rodzaju ubytku, aby zapewnić zarówno funkcjonalność, jak i estetykę, co jest kluczowe w każdym leczeniu stomatologicznym.