Cement szkło-jonomerowy to materiał dentystyczny, który charakteryzuje się doskonałą adhezją do zębiny oraz szkliwa, co sprawia, że jest idealny do wypełnień kompozytowych i amalgamatów. Jego unikalna struktura chemiczna sprawia, że w procesie wiązania reaguje z wapniem i fosforanami zawartymi w zębinie. To pozwala na tworzenie silnego połączenia, które jest nie tylko trwałe, ale również odporne na działanie kwasów. Ponadto, cement szkło-jonomerowy zawiera fluorek, co przyczynia się do remineralizacji zębów i pomaga w ochronie przed próchnicą. Stosuje się go nie tylko do wypełnień, ale także w przypadku mocowania koron oraz łączników, co czyni go wszechstronnym materiałem w praktyce stomatologicznej. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Stomatologii Dziecięcej, cementy szkło-jonomerowe są rekomendowane jako materiały wypełniające w przypadkach, gdy występuje potrzeba ochrony zębów przed demineralizacją.
Cementy cermetowe, krzemowe oraz cynkowo-siarczanowe mają odmienną strukturę i właściwości w porównaniu do cementu szkło-jonomerowego, co sprawia, że nie są one odpowiednie do wypełnień kompozytowych i amalgamatów. Cement cermetowy, który powstaje z połączenia ceramiki i metalu, jest używany głównie w przypadku wypełnień wymagających większej wytrzymałości mechanicznej oraz odporności na ścieranie, ale nie zapewnia tak dobrej adhezji do tkanek zęba. Cementy krzemowe, natomiast, są stosowane głównie jako materiały do wypełnień tymczasowych i nie wykazują takiej trwałości i efektywności w długoterminowym użytkowaniu, jak cement szkło-jonomerowy. Cement cynkowo-siarczanowy, choć ma swoje miejsce w stomatologii, np. jako materiał do wypełnień tymczasowych, nie oferuje właściwości remineralizacyjnych ani adhezyjnych, jakie zapewnia szkło-jonomer. Użytkownicy często mylą te materiały z powodu nieznajomości ich właściwości i zastosowań, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w praktyce stomatologicznej. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć różnice w składzie i przeznaczeniu tych cementów, aby efektywnie stosować je w leczeniu stomatologicznym oraz przestrzegać najlepszych praktyk w tej dziedzinie.