Azotan srebra 10% jest substancją stosowaną w stomatologii pediatrycznej do lapisowania zębów mlecznych. Proces ten polega na nałożeniu azotanu srebra na zęby, co pozwala na ich remineralizację oraz działanie antybakteryjne. Dzięki właściwościom koagulującym azotan srebra skutecznie zmniejsza demineralizację tkanek zębowych i hamuje rozwój próchnicy. W praktyce klinicznej azotan srebra jest preferowany ze względu na swoją skuteczność i niską toksyczność, co czyni go bezpiecznym wyborem dla dzieci. Dodatkowo, standardy kliniczne zalecają jego stosowanie w sytuacjach, gdy inne metody leczenia są niewłaściwe lub niewystarczające. Lapisowanie jest szczególnie ważne w przypadku zębów mlecznych, które mogą być bardziej narażone na rozwój próchnicy ze względu na ich strukturę i funkcję. Regularne stosowanie azotanu srebra w terapii zębów mlecznych może przyczynić się do ich zachowania oraz do opóźnienia ekstrakcji, co jest istotne z perspektywy rozwoju uzębienia stałego.
Kwas cytrynowy 40% nie jest odpowiednim wyborem do lapisowania zębów mlecznych, ponieważ jego głównym działaniem jest zakwaszanie, co może prowadzić do dodatkowego osłabienia struktury zęba. Chociaż kwas cytrynowy może mieć pewne właściwości przeciwbakteryjne, jego agresywne działanie na szkliwo jest niepożądane w kontekście leczenia zębów mlecznych. W przypadku fluorku sodu 2%, mimo że jest on stosowany do wzmocnienia szkliwa i zapobiegania próchnicy, nie ma on właściwości remineralizacyjnych, które są kluczowe w procesie lapisowania. Fluorek działa profilaktycznie, ale nie jest skuteczny w leczeniu już istniejącej próchnicy, jak to ma miejsce podczas zabiegu lapisowania. Podchloryn sodu 2% jest substancją używaną przede wszystkim w endodoncji do dezynfekcji kanałów zębowych, a nie w zabiegach lapisowania zębów mlecznych, co czyni go zupełnie nieodpowiednim w tym kontekście. Błędem jest zatem myślenie, że te substancje mogą zastąpić azotan srebra w procesie lapisowania, który wymaga specyficznych właściwości chemicznych dla skuteczności i bezpieczeństwa zabiegu. Właściwe zrozumienie zastosowania tych substancji jest kluczowe w praktyce stomatologicznej i może znacząco wpłynąć na wyniki leczenia.