Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Zawód: Asystentka stomatologiczna
Jaki materiał wykorzystuje się w nieinwazyjnym leczeniu zmian wokół wierzchołków korzeni zębowych?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wodorotlenek wapnia jest materiałem o wysokiej biokompatybilności, który odgrywa kluczową rolę w niechirurgicznym leczeniu zmian okołowierzchołkowych. Jego właściwości zasadowe sprzyjają neutralizacji kwasów produkowanych przez bakterie, co wspiera procesy gojenia. W praktyce stomatologicznej wodorotlenek wapnia stosuje się do wypełniania kanałów korzeniowych, a także w przypadku perforacji oraz jako materiał tymczasowy. Jego działanie antybakteryjne oraz stymulujące tworzenie zębiny sprawia, że jest idealnym wyborem w leczeniu zmian okołowierzchołkowych. Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Stomatologicznego (ADA), wodorotlenek wapnia powinien być stosowany w terapii endodontycznej jako materiał zabezpieczający i wspomagający regenerację tkanek. W przypadku leczenia zmian okołowierzchołkowych, jego wysokie właściwości alkaliczne przyczyniają się do tworzenia środowiska sprzyjającego odnowie tkanek, a także zmniejszają ryzyko powikłań.
Cement glassjonomerowy, cement fosforanowy oraz wodorotlenek magnezu, chociaż również używane w stomatologii, nie są najlepszymi wyborami do niechirurgicznego leczenia zmian okołowierzchołkowych. Cement glassjonomerowy, mimo że ma dobre właściwości adhezyjne oraz uwalnia fluor, nie wykazuje tak silnych właściwości zasadowych jak wodorotlenek wapnia. Jego zastosowanie w leczeniu zmian okołowierzchołkowych jest ograniczone, ponieważ nie wspomaga efektywnie regeneracji tkanek ani nie neutralizuje kwasów wytwarzanych przez bakterie. Cement fosforanowy również nie jest stosowany w leczeniu endodontycznym, ponieważ jego biokompatybilność jest gorsza w porównaniu z wodorotlenkiem wapnia, a właściwości terapeutyczne są niewystarczające do wspomagania regeneracji tkanek. Wodorotlenek magnezu, chociaż stosowany jako materiał wypełniający, również nie dorównuje efektywności wodorotlenku wapnia w kontekście leczenia zmian okołowierzchołkowych. Wybór niewłaściwego materiału w leczeniu tego typu zmian może prowadzić do niepowodzeń terapeutycznych, dlatego kluczowe jest, aby stomatolodzy kierowali się aktualnymi standardami oraz praktykami w leczeniu endodontycznym, które jednoznacznie wskazują na wodorotlenek wapnia jako preferowany materiał w tym kontekście.