Odpowiedź siedząca jest prawidłowa, ponieważ w tej pozycji zgryz pacjenta jest w pełni odwzorowany, co umożliwia precyzyjne dopasowanie wypełnienia do istniejących zębów. W praktyce stomatologicznej, poprawna ocena zgryzu jest kluczowa dla zachowania funkcji żucia oraz estetyki. Ustawienie pacjenta w pozycji siedzącej pozwala na łatwiejsze obserwowanie relacji między górnymi a dolnymi zębami. W wielu przypadkach, asystentki stomatologiczne są szkolone do rozpoznawania idealnych kątów ustawienia fotela, które sprzyjają optymalnej pracy lekarza. Zgodnie z zaleceniami American Dental Association, zaleca się, aby pacjent był w pozycji, w której jego głowa jest na poziomie klatki piersiowej. To ułatwia nie tylko precyzyjne dopasowanie wypełnienia, ale także dba o komfort pacjenta oraz bezpieczeństwo podczas zabiegu. Warto również zauważyć, że pozycja siedząca minimalizuje ryzyko wystąpienia komplikacji, takich jak zadławienie się, które mogą być bardziej prawdopodobne w innych pozycjach.
Wybór pozycji leżącej na etapie dopasowywania wypełnienia do zgryzu jest niewłaściwy, ponieważ w tej pozycji trudniej jest ocenić naturalne ułożenie zębów. Występują wówczas zniekształcenia w relacji zgryzowej, co może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia wypełnienia i późniejszych problemów ze zgryzem. Pozycje półleżąca i półsiedząca również nie są optymalne, ponieważ mogą wprowadzać dodatkowe napięcia w obrębie szyi i kręgosłupa pacjenta, co wpływa na jego komfort oraz precyzję pracy lekarza. W zależności od stopnia odchylenia fotela, zęby mogą znaleźć się w innej płaszczyźnie, co utrudnia prawidłowe ustawienie wypełnienia. W praktyce stomatologicznej, ocena zgryzu wymaga maksymalnej precyzji, a wszelkie nieprawidłowości mogą skutkować koniecznością dalszych korekt, co zwiększa czas leczenia i obciążenie pacjenta. Dlatego tak istotne jest, aby stosować się do uznawanych standardów, które zalecają fotel w pozycji siedzącej na etapie oceny zgryzu oraz dopasowywania wypełnienia. Wybór niewłaściwej pozycji prowadzi nie tylko do trudności w pracy, ale również stwarza ryzyko urazów i dyskomfortu dla pacjenta.