Kompomer to materiał dentystyczny, który łączy cechy kompozytów oraz cementów glass-onomerowych. Jednym z kluczowych atutów kompomerów jest ich zdolność do wiązania się z tkankami zęba bez konieczności wcześniejszego wytrawiania, co znacząco upraszcza proces założenia wypełnienia. Kompomer zawiera cząsteczki szkła, które uwalniają fluor, co dodatkowo przyczynia się do remineralizacji zębów i zmniejsza ryzyko próchnicy. W praktyce dentystycznej kompomery znajdują zastosowanie głównie w uzupełnieniach ubytków w zębach mlecznych oraz zębach stałych, gdzie estetyka oraz łatwość aplikacji są kluczowe. Warto również zauważyć, że kompomery są mniej wrażliwe na wilgoć i mogą być stosowane w warunkach, które są trudne dla innych materiałów. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi organizacji stomatologicznych, ich właściwości mechaniczne i chemiczne czynią je odpowiednim wyborem w przypadku mniej obciążających ubytków. Ponadto, choć są uznawane za materiały łatwe w obróbce, lekarze powinni stosować się do zasad dotyczących ich aplikacji, aby zapewnić optymalne efekty leczenia.
Ormocer to innowacyjny typ materiału, który łączy cechy polimerów i ceramiki, ale jego właściwości wymagają wcześniejszego wytrawiania zęba dla uzyskania silniejszego połączenia. Użycie ormocerów w sytuacjach, gdy wytrawienie nie jest zalecane, może prowadzić do osłabienia łączenia z tkankami zęba, co negatywnie wpływa na trwałość wypełnienia. Eugenolan, z kolei, jest materiałem stosowanym głównie jako tymczasowe wypełnienie lub cement, nie jest jednak odpowiedni do trwałych uzupełnień ze względu na swoje ograniczone właściwości mechaniczne i potencjalne działanie drażniące. Silikat to materiał, który w innych okolicznościach sprawdza się jako cement, jednak również wymaga wytrawienia dla uzyskania odpowiedniej adhezji. Właściwe podejście do wyboru materiałów dentystycznych jest kluczowe, a błędna interpretacja ich właściwości prowadzi do nieefektywnych i krótkotrwałych rozwiązań. Podczas podejmowania decyzji o wyborze materiałów, dentysta powinien kierować się zarówno naukowymi badaniami, jak i praktycznymi doświadczeniami, aby zapewnić pacjentom długotrwałe i skuteczne leczenie.