Pacjent chory na cukrzycę, oczekujący w poczekalni gabinetu stomatologicznego na zabieg, poinformował asystentkę, że czuje się osłabiony, głodny, poci się i zaczyna mieć zaburzenia widzenia. Asystentka powinna
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W sytuacji, gdy pacjent z cukrzycą zgłasza objawy hipoglikemii, takie jak osłabienie, głód, pocenie się i zaburzenia widzenia, kluczowe jest szybkie działanie mające na celu podwyższenie poziomu glukozy we krwi. Osłodzony napój, np. sok owocowy lub napój gazowany, dostarcza łatwo przyswajalnych węglowodanów, które mogą szybko podnieść stężenie glukozy. Zastosowanie takiego rozwiązania jest zgodne z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi postępowania w przypadku hipoglikemii, które wskazują na konieczność szybkiego uzupełnienia glukozy, by zapobiec dalszym powikłaniom. Ponadto, ważne jest, aby pacjent usiadł i odpoczął w spokojnym otoczeniu, co pomoże mu zredukować stres i przywrócić równowagę. Poinformowanie lekarza o objawach pacjenta jest kluczowe, aby zapewnić dalszą opiekę i monitorowanie stanu zdrowia. Pamiętajmy, że natychmiastowa reakcja w takich sytuacjach może uratować życie, dlatego znajomość objawów hipoglikemii i odpowiednich działań jest niezbędna w pracy z pacjentami cierpiącymi na cukrzycę.
Sugerowanie położenia się pacjenta i głębokiego oddychania, a także wezwanie pogotowia ratunkowego, jest niewłaściwe w przypadku hipoglikemii. W sytuacji nagłej pomocy medycznej, celem jest jak najszybsze podniesienie poziomu glukozy, a nie czekanie na przybycie służb ratunkowych, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Podanie leków na uspokojenie oraz podwyższenie ciśnienia, a także kropli na rozszerzenie źrenic, nie tylko nie adresuje problemu hipoglikemii, ale może również pogorszyć stan pacjenta. Dodatkowo, kanapka jako źródło węglowodanów w tej sytuacji nie jest zalecana, ponieważ może być zbyt trudna do szybkiego przyswojenia. Natomiast odwołanie wizyty i zamówienie taksówki, by pacjent pojechał do domu, może spowodować, że sytuacja się pogorszy, gdyż pacjent potrzebuje natychmiastowego wsparcia, a nie opóźnienia w dostępie do niezbędnej pomocy. Takie podejście wskazuje na brak zrozumienia priorytetów w sytuacjach kryzysowych, gdzie czas reakcji jest kluczowy. Zamiast tego, należy skupić się na natychmiastowym działaniu w celu przywrócenia odpowiedniego poziomu glukozy we krwi.