Test Bowie-Dicka jest kluczowym elementem zapewnienia skuteczności procesów sterylizacji w medycynie i przemyśle, dlatego powinien być przeprowadzany przed użyciem sterylizatora w danym dniu. Przeprowadzając test przed pierwszym cyklem sterylizacji, możemy ocenić, czy sterylizator prawidłowo eliminował powietrze z komory i zapewniał optymalne warunki dla penetracji pary wodnej. Tego rodzaju test jest szczególnie istotny w kontekście standardów ISO 17665 oraz norm EN 867-5, które podkreślają znaczenie sprawdzania efektywności procesów sterylizacji. Przykładem zastosowania tej praktyki jest szpital, który stosuje autoklawy do sterylizacji narzędzi chirurgicznych; regularne wykonywanie testu Bowie-Dicka pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości w działaniu sprzętu, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka zakażeń szpitalnych i zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów. Rekomenduje się, aby każdy personel odpowiedzialny za sterylizację miał odpowiednią wiedzę i umiejętności w zakresie przeprowadzania tego testu oraz interpretacji jego wyników.
Przeprowadzenie testu Bowie-Dicka po ostatnim cyklu sterylizacji w danym dniu lub po ostygnięciu sterylizatora jest błędne, ponieważ tego rodzaju test ma na celu weryfikację efektywności procesu sterylizacji przed jego rozpoczęciem, a nie po zakończeniu. Oczekiwanie na ostygnięcie sprzętu przed wykonaniem testu może prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa, ponieważ nie sprawdzamy wówczas, czy sterylizator był zdolny do przeprowadzenia skutecznej sterylizacji w momencie jego użycia. Test powinien być przeprowadzany z samego rana, przed rozpoczęciem serii sterylizacji, co jest zgodne z zaleceniami instytucji takich jak CDC oraz WHO. Ponadto, wykonywanie testu po każdym cyklu sterylizacji nie jest praktyką zalecaną, ponieważ może prowadzić do niepotrzebnego zużycia materiałów testowych oraz zwiększenia kosztów operacyjnych. Kluczowym błędem myślowym w takich podejściach jest brak zrozumienia, że testy skuteczności sterylizacji powinny mieć na celu potwierdzenie zdolności sprzętu do przeprowadzenia procesu sterylizacji przed jego użyciem, a nie po. Utrzymanie odpowiednich standardów jakości i bezpieczeństwa wymaga podejścia opartego na prewencji, a nie reakcji na potencjalne problemy.