Kwalifikacja: ELM.01 - Montaż, uruchamianie i obsługiwanie układów automatyki przemysłowej

Regulatory P, PI i PD to uproszczone wersje regulatora PID, które mają swoje zastosowanie, ale nie są tak wszechstronne. Regulator P zawiera tylko składową proporcjonalną, co oznacza, że jego działanie opiera się wyłącznie na bieżącym błędzie. Problemem jest to, że nie eliminuje on błędu ustalonego, co może być kluczowe w aplikacjach wymagających dokładności. Regulator PI natomiast dodaje składową całkującą, co umożliwia eliminację błędu ustalonego przez sumowanie błędów w czasie. Jest to dobry kompromis między prostotą a dokładnością, lecz nie uwzględnia zmian dynamicznych w systemie. Regulator PD łączy proporcjonalność z różniczkowaniem, co pozwala na szybszą reakcję na zmiany, ale może być mniej stabilny w przypadku fluktuacji. Często spotykanym błędem jest wybór zbyt dużej składowej różniczkującej, co prowadzi do niestabilności systemu. Wybór odpowiedniego regulatora zależy od specyfiki aplikacji – dla procesów szybko zmieniających się warto rozważyć PID, który lepiej radzi sobie z dynamicznymi zmianami poprzez pełne wykorzystanie wszystkich trzech składowych.