Kwalifikacja: MOT.01 - Diagnozowanie i naprawa nadwozi pojazdów samochodowych

Na pierwszy rzut oka łatwo pomylić sposoby łączenia blach, zwłaszcza jeśli nie ma doświadczenia praktycznego. Klejenie jest coraz popularniejsze, szczególnie w motoryzacji do łączenia elementów kompozytowych albo aluminium, gdzie nie chcemy naruszyć struktury przez obróbkę cieplną. Jednak do połączenia dwóch stalowych blach w sposób trwały i mechanicznie wytrzymały klej nie wystarczy – nie uzyskamy takiej sztywności i odporności na zmienne obciążenia, jaką zapewnia połączenie metalurgiczne. Spawanie najczęściej kojarzy się z silnym, trwałym połączeniem, ale w tym przypadku rozpoznawalny jest brak charakterystycznych śladów po łuku i spoiny. Spawanie pozostawia wyraźne ślady topienia i najczęściej stosuje się je do elementów o większych grubościach lub tam, gdzie trzeba połączyć fragmenty pod kątem. Lutowanie z kolei opiera się na użyciu spoiwa o niższej temperaturze topnienia niż łączone elementy i raczej nie stosuje się go do łączenia konstrukcyjnych elementów stalowych, szczególnie tam, gdzie wymagania wytrzymałościowe są wysokie. Typowym błędem jest też utożsamianie zgrzewania z lutowaniem, bo obie technologie korzystają z ciepła, ale ich mechanizm i efekty końcowe są całkiem inne. Najlepszym rozwiązaniem w przypadku cienkich blach stalowych jest właśnie zgrzewanie punktowe, które daje powtarzalność, szybkość i dużą wytrzymałość – to zresztą standard branżowy, szczególnie w produkcji seryjnej.