To urządzenie to typowa zgrzewarka punktowa, używana do łączenia blach metalowych, zazwyczaj w przemyśle motoryzacyjnym i produkcji sprzętu AGD. Proces zgrzewania punktowego polega na przepuszczaniu prądu elektrycznego przez dwa elektrody, które dociskają materiał i powodują jego lokalne nagrzewanie. W wyniku tego materiał topi się i tworzy trwałe połączenie po ostygnięciu. To doskonały sposób na szybkie i efektywne łączenie metali, szczególnie tam, gdzie ważna jest precyzja i powtarzalność. Standardy branżowe, takie jak ISO 14373, definiują wymagania dotyczące jakości zgrzewania rezystancyjnego, co świadczy o jego szerokim zastosowaniu i znaczeniu w różnych gałęziach przemysłu. Moim zdaniem, zgrzewanie punktowe to jedna z podstawowych umiejętności w obróbce metalu, która przydaje się w wielu sytuacjach, zwłaszcza przy produkcji seryjnej, gdzie liczy się każda sekunda.
Zgrzewalka punktowa różni się znacząco od urządzeń do lutowania twardego, spawania łukowego czy obkurczania blachy. Lutowanie twarde, w przeciwieństwie do zgrzewania, wykorzystuje materiał dodatkowy, zwany lutem, który topi się i łączy z powierzchniami, zamiast topienia samych łączonych materiałów. Spawanie łukowe natomiast polega na wytwarzaniu spoiny poprzez topienie metalu za pomocą łuku elektrycznego. To proces wymagający dużej precyzji i często stosowany w konstrukcjach stalowych. Co do obkurczania blachy, to metoda polegająca na odkształcaniu materiału za pomocą ciepła i siły, często używana w naprawach karoserii samochodowych. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych procesów to nieświadomość różnic w zastosowaniu prądu elektrycznego – w zgrzewaniu punktowym prąd przepuszczany jest bezpośrednio przez materiał, podczas gdy w spawaniu łukowym wykorzystywany jest do generowania łuku. Każdy z tych procesów ma swoje miejsce w przemyśle, ale różnią się one znacząco pod względem techniki i zastosowania.