Zgrzewanie punktowe to technika łączenia metali, która wykorzystuje prąd elektryczny i ciśnienie do stworzenia trwałego połączenia. Urządzenie do zgrzewania punktowego, jak to na ilustracji, posiada elektrody, które dociskają metalowe elementy, równocześnie przepuszczając przez nie prąd. W wyniku tego procesu metale stapiają się w miejscach docisku, tworząc punktowe zgrzewy. Jest to metoda często stosowana w przemyśle motoryzacyjnym do łączenia blach karoserii, ponieważ zapewnia solidne i wytrzymałe połączenia. Zaletą zgrzewania punktowego jest jego szybkość i efektywność, szczególnie gdy stosuje się automatyzację. Standardy przemysłowe, jak ISO 10447, regulują procedury badania wytrzymałości zgrzewów punktowych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji. Moim zdaniem, zgrzewanie punktowe to idealne rozwiązanie tam, gdzie liczy się szybki czas pracy i wysoka jakość połączeń.
Spawanie laserowe, choć nowoczesne i precyzyjne, różni się od zgrzewania punktowego. Wykorzystuje wiązkę lasera do stopienia metalu na dużej głębokości, co jest idealne w przemyśle high-tech, jak lotnictwo. Jednak jego koszt jest znacznie wyższy. Lutowanie twarde polega na łączeniu metali za pomocą spoiwa o temperaturze topnienia powyżej 450°C. Jest praktyczne w elektronice, ale nie daje tak mocnych połączeń jak zgrzewanie punktowe. Spawanie łukowe, popularne w konstrukcjach stalowych, używa łuku elektrycznego do stopienia metalu. Choć daje mocne złącza, wymaga większej precyzji i jest bardziej czasochłonne niż zgrzewanie punktowe. Często początkujący mylą te metody przez ich wspólne zastosowanie w łączeniu metali, jednak kluczem jest zrozumienie specyfiki narzędzi i procesów, które każda z tych technik wykorzystuje. Ważne jest, aby znać właściwości materiałów i ich reakcję na różne metody łączenia, co pomaga uniknąć błędnych wyborów technologicznych.