Spawanie to proces łączenia materiałów, zazwyczaj metali, poprzez stopienie ich i dodanie spoiwa. Jest to powszechnie stosowana metoda w przemyśle ciężkim, budownictwie oraz produkcji maszyn i urządzeń. Podstawową zaletą spawania jest trwałość połączeń, które często są nawet mocniejsze niż elementy bazowe. Spawanie może być realizowane za pomocą różnych metod, takich jak spawanie MIG/MAG, TIG czy elektrodą otuloną. Wybór odpowiedniej techniki zależy od materiału, wymagań konstrukcyjnych i warunków pracy. Przykładowo, spawanie MIG/MAG jest bardzo efektywne w przypadku długich i prostych spoin, podczas gdy TIG zapewnia większą precyzję i estetykę, co jest pożądane w przemyśle lotniczym czy motoryzacyjnym. Dobrym przykładem zastosowania spawania są konstrukcje stalowe, mosty czy kadłuby statków, gdzie wymagana jest duża wytrzymałość i odporność na zmienne warunki atmosferyczne. Spawanie jest również kluczowe w naprawach i konserwacji, umożliwiając odbudowę uszkodzonych elementów maszyn czy konstrukcji.
Wybór niepoprawnej metody łączenia, takiej jak klejenie, lutowanie czy zgrzewanie, często wynika z niezrozumienia ich specyfiki i zastosowań. Klejenie, choć powszechne w przemyśle, polega na łączeniu materiałów za pomocą substancji adhezyjnych, które nie zmieniają struktury materiału. Jest to typowa metoda w montażu elementów, gdzie wymagana jest elastyczność, jak w przypadku paneli kompozytowych. Lutowanie, z kolei, to proces łączenia metali za pomocą stopów lutowniczych o niskiej temperaturze topnienia. Jest używane głównie w elektronice, do łączenia delikatnych komponentów, gdzie wysoka temperatura mogłaby je uszkodzić. Zgrzewanie to technika polegająca na łączeniu materiałów przez podgrzewanie ich stykających się powierzchni i wywieranie nacisku, stosowana najczęściej przy tworzywach sztucznych. Nie nadaje się do połączeń wymagających dużej wytrzymałości, jak w przypadku konstrukcji stalowych. Błędne przypisanie tych metod do elementów połączonych spawaniem może wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie techniki są wymienne, co w rzeczywistości nie jest prawdą. Każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia, które należy uwzględniać w procesie projektowania i produkcji.